Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Ligt je fret lekker te soezen en wil je dat aan de hele wereld kwijt? Op dit forum kan je mail niet gek genoeg zijn. Stuur je frettenkuren de wijde wereld in en laat iedereen meegenieten van een gezonde dosis frettengekte ...
Gebruikersavatar
Margiet
Moderator / Donateur
Moderator / Donateur
Berichten: 4093
Lid geworden op: wo jan 18, 2006 11:08 pm
Taak: Opvang- & eventverantwoordelijke

Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Margiet » zo sep 22, 2013 1:10 pm

De afgelopen 12 dagen hebben wij een deel van die Nieuwbouw bij onze Da's afbetaald, volgens mij!! :bow: (Al is Edwin ook zijn best aan 't doen!! :( )

Het begon op maandag 9 september, de dag ervoor (tijdens de Opendeur bij de Da) liet Jef weten dat Snow een suikeraanval had. Anderhalf jaar was alles goed gegaan, de laatste 2 maanden stond hij terug op 0.1ml Predni en Proglicem en leek alles ook te gaan zoals het hoorde maar ineens, een hypo om u tegen te zeggen dus. Alle nodige dingen doorgegeven via sms zodat Jef hem uit die aanval kon krijgen maar al was het ergste voorbij bij thuiskomst, de suiker was nog veel te laag, amper 38, mét Waltham, vitaminenpasta, extra Predni enz... Dadelijk naar Hasselt gebeld : 8u 's anderendaags binnen brengen.

Alles liep gelukkig naar wens, ons ventje doet het weer prima maar het is al de 2de operatie dus ja, hoelang gaat het nog goed blijven gaan? Wij hopen op een nieuwe 18 maanden maar weten ook dat we dan echt wel heel veel geluk zouden hebben. In ieder geval, op dit moment gaat het weer zonder medicatie, ik meet regelmatig en afgelopen dinsdag (8 dagen na de operatie), had hij 96, prima volgens Ine. Vingertjes blijven kruisen, dus ...

Onze Lilo was één van de andere zorgenkindjes. Al 2 weken na mekaar zagen we hem zichtbaar vermageren. Pap schrokte hij binnen, de rest bekeek hij niet. Op de weegdag van de week weegt Jef Lilo en het ventje was op één week 200gr minder, al had ik hem Waltham gegeven dus en had hij dat gretig opgegeten. Naar Hasselt gebeld, dinsdag gegaan en Sammeke meegenomen die met een dikke ontstoken bol op haar staart zat en die opengebeten had! xp Lilo werd nagekeken en zoals ik zelf al dacht, tandjes waren dringend aan verzorging toe. Hij zat ook met een heel ontstoken tandvlees, dat was de grote boosdoener die zo pijn deed als hij wou eten. Even opgemerkt dat we hem toch ook "gelig" vonden en bloed laten controleren ... Sam werd meteen ook geholpen, bleek voor de verandering eens goedaardig al had Ine behoorlijk wat werk om het staartje te redden nadat de bol weg was, er was amper nog vel over om te hechten. Ons pruts is ondertussen echter weer springlevend, haar tandjes zijn tegelijk ook gedaan, buiten de kosten die wat extra opliepen zijn we dus weer even van enkele zorgen af! ;)

Lilo echter is wat anders. De bloeduitslag wees uit dat hij idd met leverproblemen zit ook. Gezien zijn slechte fysieke toestand durft Ine nu echter geen punctie doen, we hopen dat de Ab die hij voor zijn tanden krijgt voorlopig ook wat aan de lever wil helpen. Nadien moet die dus nagekeken ook. Lilo wou echter echt niet eten, heb uren met het ventje op mijn arm gezeten, medicatie gedwongen gegeven en hele dikke pap (anders wou hij ze ineens niet meer) met de vinger aangeboden zodat hij toch iets eten zou. Vandaag ging er voor het eerst een heel potje zélf in (medicatie echter nog dwingen want anders is 't nikske! :( ) en gisterenavond wees mijn weegschaal 25gr méér aan dan die van Jef afgelopen zondag!! Laat ons hopen dus ...

Maar dan ... je denkt dat alles nu ff voorbij is maar er loopt een logé'ke rond dat volgens jou véél te stil is voor haar leeftijd. De baasjes hadden ook al gemeld dat Dots niet of zelden wilde spelen met Upsi, dat ze héél rustig en braaf was, volgens mij gewoon te rustig en te braaf voor een fret van net 1 jaar. Dotske is hier geboren vorig jaar, ik ken haar mama én papa dus ook, ik heb haar de eerste 8 weken meegemaakt en ondertussen ook al op logé gehad op andere momenten, dit was Dots niet. Ik had de baasjes beloofd haar mee te nemen naar de Da als ik zou gaan maar met al die te opereren fretjes, had ik nog geen kans gehad. Ik had dus voor de zekerheid gebeld of ik maandagmiddag nog mocht komen, Deborah en Robin komen hen maandagavond halen.

Is het het noodlot of moest het gewoon zo zijn, zoals ik me soms afvraag want het is altijd hier dat zoiets gebeurt. Op een gegeven moment komt Jef heel rustig zeggen dat ik toch echt beter met Dots naar Ine zou gaan voor de baasjes thuis kwamen. Hij had ook al de hele week gezegd dat het echt niet normaal was, zo 'n stil teruggetrokken jong fretje maar op dat moment lag Dotske dus in de lage kattenpaal, heel stil en afwezig, een plas speeksel op de grond onder haar, het liep gewoon uit haar mondje. Jef dacht eerst aan suiker maar gezien de leeftijd vreesde ik dadelijk dat er méér aan de hand was. Toch wat Calopet gegeven voor 't geval de suiker te laag zou zijn maar die liep er gewoon terug mee uit, ze kon niet slikken. Ze "was" er gewoon niet, ze ademde wel maar was compleet weg ... Al was het vrijdagavond, ik vroeg Jef een carrier te nemen want ik wou direct doorrijden naar Hasselt. Snel gebeld en gemeld dat ik eraan kwam, ik zag dit niet goedkomen, was zelfs bang dat ze Hasselt niet zou halen. De 3 kwartier rijden naar de Da werd dan ook nog een half uurtje meer dankzij files op vrijdagavond maar halfweg zet Dots zich ineens recht en begint leuk heel de carrier te doorrommelen, alsof er niks aan de hand was!!!

In Hasselt aangekomen kijken ze daar dus ook raar op maar gelukkig kennen ze me al langer dus het zien van een "normale" actieve fret was geen reden om me terug te sturen. Ik zei ook dadelijk dat suiker meten volgens mij niet nodig was, ik had ondertussen aan haar buikje gevoeld en er zat "iets" dat daar niet hoorde te zitten, zoveel vond ik ervan. Ine was voor de eerste keer in weken eens niet meer daar, Tom deed de waarnemingen en gaf me dadelijk gelijk. Eerst gedacht aan iets dat ze had ingeslikt, foto wees niks uit dus echo. Echo liet dadelijk zien dat het de milt was die reuze-groot was, heel onregelmatig van vorm en hobbelig, dus punctie gemaakt want meestal is dat kanker, zeker bij een jong dier. Dotske was ondertussen ineens weer "weg", ze lag op het kussentje bij de punctie, gewoon op haar rugje en probeerde niet eens meer recht te komen. Met haar hoofdje in mijn handen stond ik voorovergebogen, neus in haar vacht, te smeken en te bidden aan al wie mij dierbaar was, om Dotske niet weg te halen van ons, mijn klein muisje, nog een dochtertje van Yuca, zo 'n lief en heerlijk ding en op dat moment was ze, zelfs een jaar later en met nieuwe baasjes, echt weer zo "van mij" dat ik er doodsbang op de uitslag van de punctie wachtte. Tom kon "kanker" niet hard maken, dan zou die punctie allemaal dezelfde cellen moeten bevatten en dat was niet het geval. Er zaten ook ontstekingscellen tussen en al komen milt-ontstekingen zelden voor, het kan dus wel.

Daar stonden we ... Wat mij betreft moest die milt er dringend uit, Tom had eerder een afwachtende houding, stel dat het toch kanker is en die buik al vol zit met kankercellen, dan had het geen zin. Dotske was ondertussen al meer dan 2u "weg" , ze keek wel af en toe eens op maar lag volkomen lusteloos tegen me aan, opgerold in mijn vest, verder geen reacties ... Sonia was nog volop bezig toen Tom haar mening ging vragen en ineens kwam alles in een stroomversnelling. Ik moest meekomen, ze gingen haar verdoven, milt moest er idd uit, de kans dat dat ding ging gaan bloeden was te groot, dan had Dotske helemaal geen kans meer. Ze durfden haar zelfs geen gewone verdoving geven, de hele operatie is met gas gedaan wat minder pijnstillend is maar ze heeft dan wat anders tegen de pijn bij gekregen. Gelukkig had ik Robin & Deborah ondertussen kunnen bereiken in het buitenland (lang leve baasjes die regelmatig op hun gsm kijken!! :) ), ze hadden mij teruggebeld en al had ik alleen ook beslist tot opereren, ik was blij dat zij ook hun toestemming gaven, ik mocht Dotsje dan wel als van mij zien op dat moment, het is uiteraard hun fretseltje ...

Toen de milt aan bod kwam hebben we allemaal (3 Da's, een assistente en ik) "ohjee" gezegd, zo groot (zeker 10cm op 4cm), zo verzworen, zo hobbelig, geen wonder dat Dotsemieke dat niet meer als oké aanvoelde!! Eens dat dat groot ding eruit was heeft Sonia de rest van de buik nagekeken, ik stond met ingehouden adem, doodsbang, te vrezen dat er nog wat boven ging komen maar nee, gelukkig leek al de rest in orde te zijn. Ons muizeke werd dichtgenaaid en dan volgden de bange uren, angstig afwachtend of ze de ochtend halen ging ... Eens thuis aangekomen (ondertussen baasjes op de hoogte gehouden uiteraard) mocht ik nog ff bellen, Dotske was goed wakker aan 't worden, had al willen happen naar Nelly en had haar cathetertje zelf uitgetrokken dus ergens, heel in de verte, zei een klein stemmetje "ja, dat is Dotske weer!!" Om 3u 's nachts dan uiteindelijk toch uitgeput in slaap gevallen, om 4u30 weer klaarwakker ... Ik hoor nooit een wekker maar dan ben ik altijd even stipt wakker, zelfs veel te vroeg want ik mocht pas om 8u30 terug bellen. Moest er slecht nieuws zijn, zouden zij uiteraard eerder bellen ...

Ondertussen is ons poppemieke thuis, ik ben haar gisterennamiddag mogen gaan halen en ze is nog stillekes (wat wil je na zo 'n operatie) maar al bij al vond ik gisterenavond dat ze al meer "Dotsig" rondliep dan de week ervoor. Ze trippelde van links naar rechts, achter de zetel in en naar mij toe, deed eigenlijk al verbazingwekkend veel om nog geen dag geopereerd te zijn. Het blijft nog enkele dagen bang afwachten op de uitslag van het labo (de milt nakijken vond Tom wel opportuun in dit geval) maar de kleine meid doet het verder echt prima, denk ik toch, ze eet, ze is alert, ze loopt rond, ze gaat zelf drinken aan haar flesje en alles, ik hoop dat het weghalen van die milt terug een gezonde, springlevende Dots van haar mag maken. En hoe dan ook, dit klein prutske zal altijd net nog iets meer "van mij" blijven vanaf nu ... :wub:

Het is inderdaad wel zoals Nelly (één van de Da's) zei, vrijdagavond, ik kan beter mijn bed daar in de praktijk gaan zetten ... :rol:
Afbeelding

Gebruikersavatar
TessaCornelis
Donateur
Donateur
Berichten: 0
Lid geworden op: di mei 28, 2013 8:35 pm
Locatie: Boom
Contacteer:

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor TessaCornelis » zo sep 22, 2013 2:12 pm

Ik hou alle vingers en pootjes gekruist hier voor Dotske! :bow:
Afbeelding

Gebruikersavatar
Jamjam
Berichten: 0
Lid geworden op: di jan 10, 2012 11:13 am
Locatie: Mariakerke (Gent)

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Jamjam » zo sep 22, 2013 9:16 pm

Oefff...wat een 'spannende' dagen achter de rug! Hopelijk doen ze het allemaal al wat beter!
Veel beterschap voor Dotske, blijft Snow stabiel en helpt de ab ook voor Lilo zijn lever!
Groetjes van ons allemaal

Flobbe (fretseltje)
Casper,Devil, Diablo, Figaro & Goulash (poezen)
Ravioli & Spirelli (konijntjes)
Scruffy (Cavia)

Gebruikersavatar
jeanine
Donateur
Donateur
Berichten: 1262
Lid geworden op: za mei 07, 2005 2:18 pm

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor jeanine » ma sep 23, 2013 11:24 am

Margiet, het houdt nooit op. Vandaag zijn ze goed en morgen kan het keren. Altijd bang afwachten wat het nu weer zal zijn. Opgelucht als je ze weer mee naar huis mag nemen en opnieuw hoop dat ze nog wat langer mogen blijven.
We duimen hier dat het voor alle fretjes weer in orde mag komen. :domhoog: :domhoog: :domhoog: :domhoog: :domhoog: :domhoog: :domhoog: :domhoog: :domhoog:
Afbeelding

Gebruikersavatar
Buddy
Berichten: 41
Lid geworden op: vr mei 18, 2007 9:46 pm
Contacteer:

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Buddy » zo sep 29, 2013 6:00 pm

Phew, wat een verhaal... Weer een paar jaar van je leven :-)
Veel beterschap voor al de fretselkes!

Gebruikersavatar
Margiet
Moderator / Donateur
Moderator / Donateur
Berichten: 4093
Lid geworden op: wo jan 18, 2006 11:08 pm
Taak: Opvang- & eventverantwoordelijke

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Margiet » ma sep 30, 2013 12:51 pm

Als het verhaal daar nog gestopt was, was ik al blij geweest maar nee, hoor ...

Maandag kreeg ons Yana ineens een aanval van zeer kortademig zijn, snakken naar lucht, onregelmatige hartslag en je hoorde het vocht in haar luchtpijpje "kraken". Ik ga het hele relaas niet doen maar 2u heb ik met haar in mijn armen rondgelopen, hopend dat het mocht ophouden, dit was geen doen voor haar. Ze was zich absoluut niet meer bewust van de dingen rond haar, viel helemaal flauw in mijn armen en zo naar Hasselt rijden waar Tom (cardioloog van de groep) niet is op maandag en Ine naar een congres was, was geen optie. Heel langzaam, met bijzonder veel moeite, kwam ons muis haar aanval echter te boven na die 2u, maar de angst zat er bij ons dus weer eens extra in. Yana is het zusje van Calimero die eerder op nog geen 3 jaar stierf aan een aangeboren hartafwijking, de afspraak voor dinsdag 19u bij Tom leek nog eeuwen ver weg ...

Lilo knapte ook niet op, zag geler met de dag dus die lever nader bekijken drong zich ook op. Ik vreesde toen al dat het geen zin meer had het ventje verder te plagen en idd, bij een 2de echo die dinsdag bleek hij met een grote levertumor te zitten, het "goede" stukje lever was zelfs vol "gaten", dit kon niet meer genezen. Hoe pijn het me ook deed mijn allereerste bij mij geboren pupje af te moeten geven op 4 jaar en 4 maanden, hem laten afzien deed nog meer pijn ... Het heeft geen zin om het nu nog te zeggen, het hele nestje van 3 is inmiddels weg maar toch, het bevestigt nog maar eens het belang van weten met wie je kweekt. Het voorkomt niet alle problemen maar wel veel en vooral ook veel verdriet ...

Tot overmaat van ramp belde Deborah dinsdag om iets voor 16u, Dotske (terug thuis van maandag), was hervallen. Ze had weer zo 'n aanval van voor zich uit staren, weg van de wereld, speekselend, al was de milt dus eerder verwijderd. Ik heb haar gezegd naar Hasselt te vertrekken, heb dan zelf direct naar daar gebeld om te zeggen dat ze er met Dotske aankwamen en al was Chris hier en kwam Els ff binnen gelopen, ik kon me hier niet houden dus ben ook naar Hasselt gereden, Yana en Lilo al mee voor de onderzoeken later op de dag. Ook deze keer verbeterde Dots' toestand op weg naar Hasselt, ze herkwam en was weer "normaal" tegen de tijd dat ik haar in Hasselt zag. Net nu waren de 3 Da's die Dots zouden kunnen helpen, niet aanwezig!! Tom was op weg van een congres in Polen naar daar, Ine zat ergens op een bijscholing en waar Sonia zat, geen idee maar ze was er dus ook niet. Luc probeerde alvast bloed te nemen bij Dotske (hadden we beter aan gedacht afgelopen vrijdag maar toen moest alles zo plots :( ) maar dat lukte niet. Ook later op de avond lukte het Tom niet, al had Dotsemieke wat gas gehad, de adertjes waren gewoon te dun. Infuusje aangelegd en dus hopen dat Ine het woensdagochtend gedaan kreeg.

Het is dus gelukt en de labo-uitslagen van het bloed waren zelfs zeer bevredigend, alles leek prima in orde maar zowel Tom als ik hadden het idee dat Dots die aanvallen kreeg van maagpijn of -last. Misselijkheid geeft dat speekselen, blijkbaar in zeer ernstige mate bij haar maar sinds ze op maagmedicatie staat gaat het gelukkig stukken beter. Gisteren kwam ons prutske samen met grote broer langs om nog enkele draadjes uit te laten doen (2 had ze zelf al weg geknabbeld!! ;-) ) en ik was zeer aangenaam verrast om te zien hoe "Dotsig" ze alweer rondhuppelde. Alert, wakker, actief, nog niet helemaal weer tiptop maar goed op weg! :-) Broerlief is niks jaloers op de aandacht die Dotsemuis krijgt, hoor :rol: , maar was toch heel tevreden dat Oma hem bedacht met ook een beetje Walthampap!! :wub:

De resultaten van de milt zijn voor een stukje binnen, er worden nog verder testen op gedaan maar Ine en Tom hopen dus dat het verwijderen van de milt ook alle daaraan verbonden klachten, tot het verleden laat behoren. Voor alle zekerheid krijgt Dots een hele tijd antibiotica, gecombineerd dus nu met de maagmedicatie, een eventuele HB wordt daarmee dus ook de grond in geboord! ;-)

Wat ons Yana betreft tasten we nog wat in het duister ... Tom vreest dat ze astma heeft (haar hartje was gelukkig wél oké) maar heeft haar nu eerst 14 dagen Ab voorgeschreven, het kan ook een "verdoken" longontsteking zijn die ademhalingsmoeilijkheden geeft. We hebben hier dit jaar één verkouden logé gehad, daarna 16 eigen hoestende en medicatie nodig hebbende fretten tot gevolg gehad dus, al heeft Yana niet gehoest of geniest, het kan toch binnen geslopen zijn en een longontsteking veroorzaakt hebben.

Ik weet niet meer wat ik moet hopen tegenwoordig, er gebeurt zo veel en het stopt echt niet, ik hoop alleen uit de grond van mijn hart dat we zowel Dotske als ons Yana nog jaren bij ons mogen houden ...
Afbeelding

Gebruikersavatar
jeanine
Donateur
Donateur
Berichten: 1262
Lid geworden op: za mei 07, 2005 2:18 pm

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor jeanine » ma sep 30, 2013 5:21 pm

Margiet, ik weet niet goed wat nog te zeggen. :(
Lilo moet echt wel veel pijn gehad hebben. Een levertje is zo nodig in dat lichaampje, een milt kan je nog missen.
Wat Dotske betreft, waarschijnlijk doet haar maagje te veel pijn zonder medicatie om goed te eten. Komt zo haar suiker in het gedrang met alle gevolgen van dien. Dat de medicatie nu maar vlug voor en oplossing zorgt zodat ze weer een spring in het veld kan worden. Ons Freebee lag hier vorige week ook helemaal strike, helemaal languit en speekselend. Met wat Glucopur aan het tandvlees was ze al na 10 min een beetje beter.
Astma? Zo plots de kop opstekend? Als de ab goed aanslaat zal het wel eerder een infectie zijn denk ik. Hopelijk te genezen zonder veel erg.
Sterkte daar met alle tegenslagen.
Afbeelding

Gebruikersavatar
Jamjam
Berichten: 0
Lid geworden op: di jan 10, 2012 11:13 am
Locatie: Mariakerke (Gent)

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Jamjam » ma sep 30, 2013 9:54 pm

Ja, dan sta je daar met een mond vol tanden na het mezen van het 2de deel van het verhaal.

ik kan je enkel sterkte toewensen en veel beterschap voor de fretseltjes!
Groetjes van ons allemaal

Flobbe (fretseltje)
Casper,Devil, Diablo, Figaro & Goulash (poezen)
Ravioli & Spirelli (konijntjes)
Scruffy (Cavia)

Gebruikersavatar
Margiet
Moderator / Donateur
Moderator / Donateur
Berichten: 4093
Lid geworden op: wo jan 18, 2006 11:08 pm
Taak: Opvang- & eventverantwoordelijke

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Margiet » di okt 01, 2013 12:20 am

Mercikes, ik krijg de laatste tijd zowat het gevoel op automatische piloot te draaien, alleen is de pijn er telkens die zegt dat het niet zo "automatisch" te verwerken valt allemaal ...

Onze Lilo had idd pijn, had ergens ook constant honger en elk eten was een hel om weer te verwerken, logisch als de lever niet meer mee kan. Ik zeg het, hoe pijn het mij ook deed hem zo vroeg af te moeten geven, ik had ergens "vrede" met dit heengaan, "blij" dat hij van de pijn verlost was, het leven was niet meer leefbaar voor ons ventje. Nouky zien die zocht en kwam vragen naar haar zoon, deed zo mogelijk nog meer pijn, hoe vang je zoiets op?? Ze weet dat hij er niet meer is maar toch, ik wou dat het alweer puppy-tijd was, mss kan ik haar nog een pupje van haar zelf geven volgend jaar maar dat duurt nog zolang ... :(

Ja Jeanine, dat was mijn redenering ook bij Dotske, daarmee dat ik het al zei tegen Tom en vermits er verder geen andere "oorzaken" te vinden waren bij Dotske, volgde hij die theorie ook. Ze doet het echt weer beter, de kleine muis, al ben ik nog steeds bang bij elke telefoon die hier durft rinkelen. Ik ga Deborah en Robin een apart deuntje geven, denk ik, dan schrik ik hopelijk niet meer zo vaak! ;)

Tom zei na de foto en de echo van Yana dat "we ook nog niet klaar waren" met dit, ik hou mijn hart al vast ... Het kon, zei hij, inspannings-astma (daar lijkt het echt wel op, Caro heeft daar ook jaren last van gehad) kan op elke leeftijd doorbreken maar het behandelen ervan is blijkbaar enkel te doen met cortisone. Hoe bang ik ook van longontstekingen ben, ergens hoop ik dat het ook "maar" dat is ... :bow:
Afbeelding

Picka
Donateur
Donateur
Berichten: 166
Lid geworden op: vr dec 03, 2004 8:54 pm

Re: Nee, ze zijn niet meer "van mij" ??

Berichtdoor Picka » do okt 03, 2013 7:42 pm

Hoi Margit wat een verhaal. Hopelijk keert de rust nu eens naar jou terug. Je hebt het nu wel verdient.
Ocharme kleine Nouky zo haar kleine Lilo verloren. Ik vind het ook heel erg voor je. Het laatste van je eerste nestje. Ze zijn terug samen : Moustasch, Lilo en kleine Stitch.
Toen je het mij daarstraks vertelde was ik helemaal ondersteboven ervan. Jij bent vertrokken Patrick ook en ik heb een hier een beetje zitten te wenen.
Ik wens je nog heel veel sterkte want voor jou is het de zoveelste die je verliest en ik weet dat het elke keer pijn doet.
Groetjes,
Renée, Gizmo en Stitch

Boyke, slaap zacht mijn kleintje, mijn beertje, je blijft elke dag in onze gedachte. Vele knuffels.


Terug naar “Algemeen”

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Ahrefs [Bot] en 31 gasten