Rust zacht Chloë , rust zacht Dizzy
Als het buiten donker is ,
en binnen het kaarsje voor jullie brandt ,
als ik denk hoe kort jullie leven was ,
rolt een traan over mijn gelaat.
Dan beleef ik weer ,
jullie vragende oogjes ,
jullie kusjes en jullie mokjes .
Nooit hebben wij jullie opgesloten .
Vaak waren jullie moe ,
van t' stoeien hebben jullie genoten .
Maar nu zijn jullie oogjes voor altijd toe .
Jullie opvang-moeder,
Rachel
PS voor degene die het niet weten, ze leden aan een zeldzame spierziekte waar niks tegen te doen is, ze waren beiden in behandeling bij Moorman Hanneke en zelfs zij zat met de handen in het haar....
en binnen het kaarsje voor jullie brandt ,
als ik denk hoe kort jullie leven was ,
rolt een traan over mijn gelaat.
Dan beleef ik weer ,
jullie vragende oogjes ,
jullie kusjes en jullie mokjes .
Nooit hebben wij jullie opgesloten .
Vaak waren jullie moe ,
van t' stoeien hebben jullie genoten .
Maar nu zijn jullie oogjes voor altijd toe .
Jullie opvang-moeder,
Rachel
PS voor degene die het niet weten, ze leden aan een zeldzame spierziekte waar niks tegen te doen is, ze waren beiden in behandeling bij Moorman Hanneke en zelfs zij zat met de handen in het haar....
innige deelneming en veel sterkte in deze moeilijke tijd, ze hebben het vast en zeker nog naar hun zin gehad hebben bij jullie.
[img]http://usera.imagecave.com/bull/gratisbanners.gif[/img]
life sucks!!!..............maar er zijn ook goede dagen!!!
life sucks!!!..............maar er zijn ook goede dagen!!!
hoi
veel sterkte met jullie verlies, ook opvangers verliezen doet zwaar pijn !
de tijd die ze bij u hebben gekregen zullen ze heel erg waarderen geloof me!!
rust nu zacht lieve meisjes,
dai
veel sterkte met jullie verlies, ook opvangers verliezen doet zwaar pijn !
de tijd die ze bij u hebben gekregen zullen ze heel erg waarderen geloof me!!
rust nu zacht lieve meisjes,
dai
traantjes van menti-quila-digo-Isaura-shuriken-Ace-Masai -Aleksi Amon-Solita-Sierra Tia Mythos Amargith-muis*mijn dierbare jongens, tot ooit! Bie, zoet en ventie piet dai kit leil- wenni-ty-Tsum-vanna -maan-Fisto-Tiamo-Ilona-Rocco-Mada
heykes rachel ,
heel veel sterkte voor deze moeilijke tijd
je hebt gedaan wat je kom , meer kon je echt niet meer doen , wees gerust beide dametjes hebben nog een hele fijn tijd bij jullie gehad , ik weet zeker dat cloe en dizzy je heel dankbaar zijn
dat deze fretten engeltjes wake over Rachel
katty ~_~
heel veel sterkte voor deze moeilijke tijd
je hebt gedaan wat je kom , meer kon je echt niet meer doen , wees gerust beide dametjes hebben nog een hele fijn tijd bij jullie gehad , ik weet zeker dat cloe en dizzy je heel dankbaar zijn
dat deze fretten engeltjes wake over Rachel
katty ~_~
Rachel,
Wetende dat je oprecht veel van fretjes houdt is het niet moeilijk om me in te beelden hoe veel pijn je dit doet. Ongeacht wat er de laatste dagen allemaal aan het gebeuren is wil ik je vanuit het diepst van m'n hart zeggen dat we met je meeleven.
De jaren dat Sandra en ik al met fretjes bezig zijn hebben ons tot op een bepaald niveau gehard (lees misschien "botter gemaakt"). Een mens doet dit automatisch om zichzelf te beschermen tegen te veel pijn en smart. Ik weet nog goed dat bij het overlijden van ons eerste fretje de wereld onder onze voeten verdween. Dagen hebben we geweend, weken hebben we gerouwd. Ook de dood van het tweede en derde fretje kwamen hard aan. Steeds opnieuw de pijn en het gevoel van onmacht. Oneerlijkheid omdat wat je lief is, van je wordt weggerukt. Een mens houdt dit niet vol en bouwt op de duur een muur rond zich, gewoon, om de pijn niet meer te hoeven voelen.
Noch ik, noch Sandra zijn echter dat gevoel van verdriet vergeten. Daarom leven we heel hard met jullie mee. En wat anderen ook wel van me mogen denken, dat raakt nou even m'n kouwe kleren niet, deze woorden zijn oprecht.
Sterkte meid ~_~
Sandra, Hans en Nielsje
Wetende dat je oprecht veel van fretjes houdt is het niet moeilijk om me in te beelden hoe veel pijn je dit doet. Ongeacht wat er de laatste dagen allemaal aan het gebeuren is wil ik je vanuit het diepst van m'n hart zeggen dat we met je meeleven.
De jaren dat Sandra en ik al met fretjes bezig zijn hebben ons tot op een bepaald niveau gehard (lees misschien "botter gemaakt"). Een mens doet dit automatisch om zichzelf te beschermen tegen te veel pijn en smart. Ik weet nog goed dat bij het overlijden van ons eerste fretje de wereld onder onze voeten verdween. Dagen hebben we geweend, weken hebben we gerouwd. Ook de dood van het tweede en derde fretje kwamen hard aan. Steeds opnieuw de pijn en het gevoel van onmacht. Oneerlijkheid omdat wat je lief is, van je wordt weggerukt. Een mens houdt dit niet vol en bouwt op de duur een muur rond zich, gewoon, om de pijn niet meer te hoeven voelen.
Noch ik, noch Sandra zijn echter dat gevoel van verdriet vergeten. Daarom leven we heel hard met jullie mee. En wat anderen ook wel van me mogen denken, dat raakt nou even m'n kouwe kleren niet, deze woorden zijn oprecht.
Sterkte meid ~_~
Sandra, Hans en Nielsje
Wil graag iedereen bedanken voor de mooie en lieve woorden.
Houd me sterk wetende dat ze het nu goed hebben en samen kunnen spelen en mokken met al onze andere overleden fretjes, want dat konden ze hier niet doen door de verlamming.
Chloë kon niks meer, alleen maar liggen in haar kooitje, met haar hoofdje liggende tss de drinkfles en haar brokjes.
Haar uitwerpselen deponeerde ze ook op de plaats waar ze lag, dus veel verversen was de boodschap en dat hebben we met veel liefde gedaan. Dizzy was dan half verlamd aan de achterkant, kon wel een beetje "rondsleepen" met haar lichaampje, maar mocht dan weer niet met andere fretjes in contact komen (wegens eventuele besmetting).
Na vele DA bezoeken wist zelfs Hanneke niet meer wat het kon zijn en ook zij was er van overtuigd dat ze het nu veel beter gaan hebben achter die oneindige horizon, want geen enkele behandeling kon hen helpen.
Het is ook zo dat je je inderdaad probeerd te wapenen tegen de pijn, want bij de DA ging het nog, maar ééns je buiten komt krijg je toch die klop en rollen de tranen van je wangen, en ik vindt dat een teken van liefde.
En je probeerd je voor te bereiden op hetgene wat komen gaat, maar als je hartje op de juiste plaats zit, heeft die muur rond je geen enkele zin, want die wordt op enkele sec tijd gelijk met de grond gemaakt.
Houd me sterk wetende dat ze het nu goed hebben en samen kunnen spelen en mokken met al onze andere overleden fretjes, want dat konden ze hier niet doen door de verlamming.
Chloë kon niks meer, alleen maar liggen in haar kooitje, met haar hoofdje liggende tss de drinkfles en haar brokjes.
Haar uitwerpselen deponeerde ze ook op de plaats waar ze lag, dus veel verversen was de boodschap en dat hebben we met veel liefde gedaan. Dizzy was dan half verlamd aan de achterkant, kon wel een beetje "rondsleepen" met haar lichaampje, maar mocht dan weer niet met andere fretjes in contact komen (wegens eventuele besmetting).
Na vele DA bezoeken wist zelfs Hanneke niet meer wat het kon zijn en ook zij was er van overtuigd dat ze het nu veel beter gaan hebben achter die oneindige horizon, want geen enkele behandeling kon hen helpen.
Het is ook zo dat je je inderdaad probeerd te wapenen tegen de pijn, want bij de DA ging het nog, maar ééns je buiten komt krijg je toch die klop en rollen de tranen van je wangen, en ik vindt dat een teken van liefde.
En je probeerd je voor te bereiden op hetgene wat komen gaat, maar als je hartje op de juiste plaats zit, heeft die muur rond je geen enkele zin, want die wordt op enkele sec tijd gelijk met de grond gemaakt.
-
- Berichten: 178
- Lid geworden op: di okt 11, 2005 8:39 pm
- Contacteer:
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 31 gasten