Opvangfretjes? Ja, DOEN!!!
- Margiet
- Moderator / Donateur
- Berichten: 4093
- Lid geworden op: wo jan 18, 2006 11:08 pm
- Taak: Opvang- & eventverantwoordelijke
Ons Quiana verdient een plaatsje op het forum, vind ik. Vooral haar verhaal dan, het kan mss mensen steunen in hun overweging al dan niet een opvangfretje te nemen. Quiana kwam hier in februari aan, ik had lang over een derde fretje gedacht, alleen al maar omdat Mikado en Domino ouder werden en ik tot het besef kwam dat één van hen wel eens ziek zou kunnen worden en achteraf alleen zou kunnen komen te zitten. Dus, een heel tijdje rondgekeken op een site waar een fretje stond dat al enkele maanden in de opvang zat, maar nog niet weg mocht wegens zwakte. Na zo'n 2 maanden stond erbij dat ze eventueel wel naar iemand zou mogen die absoluut gewend was met fretsels, want dat ze nog heel zwak en behoorlijk agressief was naar mensen die ze niet kende. Haar voorlopig baasje in de opvang kreeg haar wel vast zonder hap, maar dat was het dan ook ongeveer.
Quiana woog "al" bijna 500gr, kwam van veel minder en was idd graatmager. Ze was door iemand ingezet voor de jacht, had gefaald zelfs na gedwongen honger lijden, het jagen zat er gewoon niet in. Dus ergens aan de kant geduwd in een stal, slechte ondergrond en vuile toestanden, weinig eten en nog minder liefde. Zou je dan niet agressief worden, constant in het donker zitten en nooit eens iemand die lief tegen je is? Zo kwam ze dan van bij die mens (?) terecht in de opvang, samen met haar broertje, waar ze constant mee vocht. Ze werden uit elkaar gehaald en ook apart voor adoptie gezet. (Het broertje zit nu bij Wendy-ke) Quiana kwam dan hier aan, achter in een hoekje gekropen van de kooi waarin ze haar brachten en bang, onmenselijk bang. We zijn met haar naar de DA geweest voor haar vaccinaties enzo, en vermits ze propvol oormijt zat mocht ze nog niet bij de 2 andere fretsels.
Mike is dan ziek geworden enzo, dat is een gekend verhaal, maar hij heeft Quiana dus eigenlijk niet leren kennen. Domino kon absoluut niet met haar opschieten toen we het na enkele weken probeerden, het zijn allebei zeer dominante dames, dat hebben we dan vorige maand ook echt definitief opgegeven, Quiana wil apart zitten en Domino is inmiddels gelukkig met Iago. Geen probleem meer dus, fretsels content, wij content.
Wat me nu dus het allermeeste plezier schenkt aan heel die historie, is onze Quiana zelf natuurlijk. Ze is van begin maart tot nu prima bijgekomen, van een kleine 500gr naar dikke 850gr, en ze is echt niet dik hoor, gewoon lekker mals!! :P Ze komt als je haar roept, of ze nu slaapt of niet, en zolang je rustig en kalm teken doet op de grond dat je graag zou hebben dat ze komt, komt ze ook tot voor je vingers. Wie schetst mijn grote verbazing toen ze vandaag kwam op haar naam, ik zat op de grond om haar te lokken en wat doet ze? Voor 't eerst sinds ze hier is kwam ze naar mijn handen toe en gaf een likje. Ze keek me aan om opgepakt te worden en terwijl ik - nog uiterst voorzichtig uit schrik haar te vrijpostig te lijken - haar zachtjes aaide en bij me op schoot nam, kreeg ik van die hele lieve, zachte en speelse hapjes terwijl ze zich ronddraaide van plezier. Eerst had ik even schrik dat ze zich omdraaide om weer weg te lopen, maar niks, ze is zeker 10 minuten blijven knuffelen, af en toe zo heel zachtjes happend en precies echt wel heel gelukkig. Ik ben dan, puur van blijdschap dat dit van ons muisje gekomen is, achter de pc gekropen om het jullie even te vertellen. Hans zal wel zeggen dat ik weer aan 't schrijven ben geslaan :P :P , maar sorry, dit doet gewoon zo ongelooflijk veel deugd!!
Bedankt lieve meid, voor het vertrouwen dat je in me stelt. Ik hou van je!
Ons meisje toen ze hier aankwam ... (Mmmm, Waltham!!)
Ons muis enkele maanden "thuis" ...
Quiana woog "al" bijna 500gr, kwam van veel minder en was idd graatmager. Ze was door iemand ingezet voor de jacht, had gefaald zelfs na gedwongen honger lijden, het jagen zat er gewoon niet in. Dus ergens aan de kant geduwd in een stal, slechte ondergrond en vuile toestanden, weinig eten en nog minder liefde. Zou je dan niet agressief worden, constant in het donker zitten en nooit eens iemand die lief tegen je is? Zo kwam ze dan van bij die mens (?) terecht in de opvang, samen met haar broertje, waar ze constant mee vocht. Ze werden uit elkaar gehaald en ook apart voor adoptie gezet. (Het broertje zit nu bij Wendy-ke) Quiana kwam dan hier aan, achter in een hoekje gekropen van de kooi waarin ze haar brachten en bang, onmenselijk bang. We zijn met haar naar de DA geweest voor haar vaccinaties enzo, en vermits ze propvol oormijt zat mocht ze nog niet bij de 2 andere fretsels.
Mike is dan ziek geworden enzo, dat is een gekend verhaal, maar hij heeft Quiana dus eigenlijk niet leren kennen. Domino kon absoluut niet met haar opschieten toen we het na enkele weken probeerden, het zijn allebei zeer dominante dames, dat hebben we dan vorige maand ook echt definitief opgegeven, Quiana wil apart zitten en Domino is inmiddels gelukkig met Iago. Geen probleem meer dus, fretsels content, wij content.
Wat me nu dus het allermeeste plezier schenkt aan heel die historie, is onze Quiana zelf natuurlijk. Ze is van begin maart tot nu prima bijgekomen, van een kleine 500gr naar dikke 850gr, en ze is echt niet dik hoor, gewoon lekker mals!! :P Ze komt als je haar roept, of ze nu slaapt of niet, en zolang je rustig en kalm teken doet op de grond dat je graag zou hebben dat ze komt, komt ze ook tot voor je vingers. Wie schetst mijn grote verbazing toen ze vandaag kwam op haar naam, ik zat op de grond om haar te lokken en wat doet ze? Voor 't eerst sinds ze hier is kwam ze naar mijn handen toe en gaf een likje. Ze keek me aan om opgepakt te worden en terwijl ik - nog uiterst voorzichtig uit schrik haar te vrijpostig te lijken - haar zachtjes aaide en bij me op schoot nam, kreeg ik van die hele lieve, zachte en speelse hapjes terwijl ze zich ronddraaide van plezier. Eerst had ik even schrik dat ze zich omdraaide om weer weg te lopen, maar niks, ze is zeker 10 minuten blijven knuffelen, af en toe zo heel zachtjes happend en precies echt wel heel gelukkig. Ik ben dan, puur van blijdschap dat dit van ons muisje gekomen is, achter de pc gekropen om het jullie even te vertellen. Hans zal wel zeggen dat ik weer aan 't schrijven ben geslaan :P :P , maar sorry, dit doet gewoon zo ongelooflijk veel deugd!!
Bedankt lieve meid, voor het vertrouwen dat je in me stelt. Ik hou van je!
Ons meisje toen ze hier aankwam ... (Mmmm, Waltham!!)
Ons muis enkele maanden "thuis" ...
een prachtig gevoel hè margit , ik begrijp heel goed dat je dit gevoel met ons wou delen want op zo'n moment wil zoiets dan ook van de daken schreewen
nog veel plezier he samen
nog veel plezier he samen
Groetjes, ufo
fretjes : Maya ,Kai , Taico , Yellow , Zippo en Mieke
poezen :Lucky ,Tsumi ,Britney , Sasha , xena en macho
honden :Lizzy en Spike
kipjes :Rosse ,Witte , Babbel , Spikkel , Zwartje en Jumper , Goldy
Duifjes : Suske en Wiske
fretjes : Maya ,Kai , Taico , Yellow , Zippo en Mieke
poezen :Lucky ,Tsumi ,Britney , Sasha , xena en macho
honden :Lizzy en Spike
kipjes :Rosse ,Witte , Babbel , Spikkel , Zwartje en Jumper , Goldy
Duifjes : Suske en Wiske
Hans zal wel zeggen dat ik weer aan 't schrijven ben geslaan , maar sorry, dit doet gewoon zo ongelooflijk veel deugd!!
Wat kan ik hier nu in godsnaam op zeggen? Niet meer of minder dan dat ik dat gevoel ken, en ik het je volledig gun. Er bestaat geen grotere beloning, dan de vriendschap van een fret. (@)
Frettige froeten fan fr... Chuckie
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
hoi
Daarvoor doen we het !!
voor die kleine beetjes en zunnige zoentjes!!
dat was bij opvanger Roxanne juist het zelfde bij ons
eerst heel angstig en derna een droomfret
Quiana eindelijk een goede thuis gevonden meid, geniet er van !!!
d
Daarvoor doen we het !!
voor die kleine beetjes en zunnige zoentjes!!
dat was bij opvanger Roxanne juist het zelfde bij ons
eerst heel angstig en derna een droomfret
Quiana eindelijk een goede thuis gevonden meid, geniet er van !!!
d
traantjes van menti-quila-digo-Isaura-shuriken-Ace-Masai -Aleksi Amon-Solita-Sierra Tia Mythos Amargith-muis*mijn dierbare jongens, tot ooit! Bie, zoet en ventie piet dai kit leil- wenni-ty-Tsum-vanna -maan-Fisto-Tiamo-Ilona-Rocco-Mada
Het mooiste frettengeschenk in m'n leven is Janneke geweest. Ik weet nog goed dat hij bij ons werd binnengebracht door een jonge kerel. De handen van die gast lagen volledig opengebeten en inderdaad, ook naar ons toe was het jonge fretje één brok agressie.
Ik weet nog dat zijn kooi bij ons op de kast stond, en ik dagelijks met hem een praatje maakte, beetje bij beetje zijn vertrouwen winnende. De opvoeding kwam, even doorbijten (figuurlijk dan) en na verloop van tijd werd deze agressieveling een schaapje.
Drie maanden later is Janneke geplaatst bij een koppel van rond de 70. Nooit heeft hij nog gebeten. Jaren later kregen we de boodschap dat hij was ingeslapen. Nooit heeft hij nog gebeten, nooit was hij nog agressief. Hij heeft een pracht van een verder leven gehad bij deze mensen, en zij hebben een pracht van een huisdiertje gehad.
En op die momenten weet je weer voor wat en wie je het doet (@)
Ik weet nog dat zijn kooi bij ons op de kast stond, en ik dagelijks met hem een praatje maakte, beetje bij beetje zijn vertrouwen winnende. De opvoeding kwam, even doorbijten (figuurlijk dan) en na verloop van tijd werd deze agressieveling een schaapje.
Drie maanden later is Janneke geplaatst bij een koppel van rond de 70. Nooit heeft hij nog gebeten. Jaren later kregen we de boodschap dat hij was ingeslapen. Nooit heeft hij nog gebeten, nooit was hij nog agressief. Hij heeft een pracht van een verder leven gehad bij deze mensen, en zij hebben een pracht van een huisdiertje gehad.
En op die momenten weet je weer voor wat en wie je het doet (@)
Frettige froeten fan fr... Chuckie
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
-
- Berichten: 7
- Lid geworden op: vr aug 08, 2003 12:30 pm
wij hebben 4 opvangertjes: 3 uit de Frettenark: Kali, Ren & Stimpy en 1-tje ons Muis van bij mensen die lang naar het buitenland gingen.
en 1-tje zelf opgevoed als pup. Ze zijn allemaal tzelfde: zo zot als een achterdeur, lief, speels en kzou ze niemeer kunnen missen.
wij hebben enkele positieve ervaringen met de opvangfretjes.
en 1-tje zelf opgevoed als pup. Ze zijn allemaal tzelfde: zo zot als een achterdeur, lief, speels en kzou ze niemeer kunnen missen.
wij hebben enkele positieve ervaringen met de opvangfretjes.
En dat is nu net waar we het voor doen
om zo'n arm "schaap" terug het vertrouwen te geven in het leven zodat hij/zij terug kan genieten van het fret-zijn.
respect en vertrouwen moet er zijn, in alletwee de richtingen. Er is geen grotere beloning voor een verzorger als een dier naar je toekomt om te knuffelen of spelen na alles wat ze heeft meegemaakt met de "beesten". Daar kan geen goud tegenop.
Margit, en alle anderen, koester zo'n moment in je hart en denk er vaak aan terug, zeker op moeilijke momenten als je met een volgende "probleem-"fret aan het stoeien bent. Daarom ook aan alle opvanggezinnen: een dikke proficiat en een dank-je-wel !!
om zo'n arm "schaap" terug het vertrouwen te geven in het leven zodat hij/zij terug kan genieten van het fret-zijn.
respect en vertrouwen moet er zijn, in alletwee de richtingen. Er is geen grotere beloning voor een verzorger als een dier naar je toekomt om te knuffelen of spelen na alles wat ze heeft meegemaakt met de "beesten". Daar kan geen goud tegenop.
Margit, en alle anderen, koester zo'n moment in je hart en denk er vaak aan terug, zeker op moeilijke momenten als je met een volgende "probleem-"fret aan het stoeien bent. Daarom ook aan alle opvanggezinnen: een dikke proficiat en een dank-je-wel !!
bij mij zijn mijn fretten mijn troeteldieren als ik het moeilijk heb.
overtlaatst heb ik mijn grootvader moeten afgeven !@#$
en dit was het moment da ik mijn fretsels hard nodig had omdat mijn grootvader
zot was van mijn fretsels ze geven je zoveel moed om voort te gaan je kan da ni geloven. ze zijn mijn alles en mijn toeverlaat.ik geniet van elk moment da ik bij hun ben. en nu over 7 maand geleden zijn er 7 bijgekomen door dat ik met bull zijn gan samen wonen en die aanbid ik ook met heel mijn hart het zijn onze kinderen.
overtlaatst heb ik mijn grootvader moeten afgeven !@#$
en dit was het moment da ik mijn fretsels hard nodig had omdat mijn grootvader
zot was van mijn fretsels ze geven je zoveel moed om voort te gaan je kan da ni geloven. ze zijn mijn alles en mijn toeverlaat.ik geniet van elk moment da ik bij hun ben. en nu over 7 maand geleden zijn er 7 bijgekomen door dat ik met bull zijn gan samen wonen en die aanbid ik ook met heel mijn hart het zijn onze kinderen.
het wil ni zeggen dat de fretjes uit de opvang negatief gedrag vertonen hoor, soms worden er fretjes afgestaan door een scheiding of de eigenaren overleden zijn of omdat ze door omstandigheden geen tijd meer hebben of geen plaats meer of noem maar op
niet alle fretjes in de opvang zijn probleemgevallen
niet alle fretjes in de opvang zijn probleemgevallen
Never take life seriously. Nobody gets out alive anyway.
Gedurende 4 jaar hebben we thuis de volledige opvang gedaan van De Fretten-Ark vzw, toen nog een feitelijke vereniging. Er zaten gemiddeld een 30 à 40 fretjes in onze opvang. Ik denk dus dat ik ruim uit ervaring mag spreken (@) . En geloof me, fretten worden meestal afgestaan omwille van het gebrek aan verantwoordelijkheid van het baasje, Niet omwille van de fret(ten!!! Vele fretten werden binnengebracht onder het mom van "ze bijten", maar als de fretjes dan éénmaal tot rust waren gekomen (na enkele dagen), bleken ze de liefde zelf te zijn, zo braaf.
Je moet ook rekening houden met het feit dat de opvangen van De Fretten-Ark vzw gerund worden door mensen met ervaring. Zij zijn het best geplaatst om de fretten te voorzien van een degelijke en consequente opvoeding.
Last but not least, hebben onze medewerkers de opdracht om ten allen tijde eerlijk te zijn over de opvangfretten. Indien er nog bijtgedrag aanwezig is, zal dat bij de betreffende fret ook duidelijk gemaakt worden aan de toekomstige adopteur. Zo gebeurt het idd dat er bij de fret wordt vermeld "voor ervaren frettenliefhebber".
Ik denk dat je meer vertrouwen kan stellen in een opvangfretje van De Fretten-Ark vzw, dan in de fretten uit de winkel of van bij sommige fokkers.
Je moet ook rekening houden met het feit dat de opvangen van De Fretten-Ark vzw gerund worden door mensen met ervaring. Zij zijn het best geplaatst om de fretten te voorzien van een degelijke en consequente opvoeding.
Last but not least, hebben onze medewerkers de opdracht om ten allen tijde eerlijk te zijn over de opvangfretten. Indien er nog bijtgedrag aanwezig is, zal dat bij de betreffende fret ook duidelijk gemaakt worden aan de toekomstige adopteur. Zo gebeurt het idd dat er bij de fret wordt vermeld "voor ervaren frettenliefhebber".
Ik denk dat je meer vertrouwen kan stellen in een opvangfretje van De Fretten-Ark vzw, dan in de fretten uit de winkel of van bij sommige fokkers.
Frettige froeten fan fr... Chuckie
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
dierf het zelf ni meteen zo te zeggen , maar zo is hetOrigineel gepost door Chuckie
En geloof me, fretten worden meestal afgestaan omwille van het gebrek aan verantwoordelijkheid van het baasje, Niet omwille van de fret(ten!!! Vele fretten werden binnengebracht onder het mom van "ze bijten"
Never take life seriously. Nobody gets out alive anyway.
- Margiet
- Moderator / Donateur
- Berichten: 4093
- Lid geworden op: wo jan 18, 2006 11:08 pm
- Taak: Opvang- & eventverantwoordelijke
Ja, je kan idd zeggen dat veel mensen geen verantwoordelijkheidszin voelen tov hun huisdieren, van het moment dat het moeilijk is of wordt, wordt beestje-lief vaak afgestaan. Toch moet ik zeggen dat ik, ben idd mss wat dier-gestoord ( :P ) bij Quiana en de 3 andere opvangertjes hier, niet begonnen ben met het gedacht van "ik MOET" hier iets doen voor die fretjes, maar in de eerste plaats gewoon ben afgegaan op het gevoel dat ze me gaven op het moment dat ze me aankeken en ik ze even vast nam. Bij Quiana voelde je de schrik zo door haar lijfje gieren, die trilde niet van het wakker worden, maar echt uit angst. Ze beet ook langs alle mogelijke kanten tegelijk van zich af om los te geraken en ik heb haar de eerste 2 weken ook amper vastgenomen. Ze heeft die eerste dagen gewoon eten en drinken gekregen, ja natuurlijk wat extra omdat ze nog steeds ondervoed was, maar voor de rest heb ik er alleen langs gezeten om te babbelen en te zeveren, zoals Alwin zei met een hoger toontje, gewoon om haar te laten acclimatiseren.
Zo'n opvangfretje, met of zonder goede/slechte/heel slechte achtergrond heeft het sowieso altijd moeilijker dan een pupje. Het diertje is in de steek gelaten, is uit zijn vertrouwde omgeving weggehaald, kent niemand en is niet meer pup en/of ontvankelijk genoeg om zomaar alles te aanvaarden wat het ziet en voelt. Logisch toch, als wij zomaar ergens gedropt worden zijn we ook niet onmiddellijk lief en aanhankelijk tegen de eerste de beste die we tegenkomen. Ieder opvangertje moet de kans krijgen te gewennen, en ja, soms gaat dat snel, Diedle die was hier dezelfde dag de boel al aan 't slopen, maar Quiana heeft er nu een half jaartje over gedaan, wat ik eigenlijk nog snel vind na wat ze heeft mee gemaakt. Ik heb me zelfs afgevraagd op een gegeven moment of het snuitje nu eigenlijk wel gelukkig was hier, of dat ze door haar onnoemelijke angst toch nooit meer een gewoon, ontspannen fretje zou worden. En ik heb het nu bereikt bij haar, en ze voelt zich veel beter, dat zie je aan haar hele doen en laten de laatste weken, maar toch blijft ze op haar hoede bij bv Caroline. Dat is dan buiten mij de enige persoon hier in huis die naar haar toe durft gaan, je moet niet vragen hoe agressief ze soms geweest is. Ze komt wel uit de kooi als Caro opendoet, maar ze gaat niet naar haar toe, tenzij om ergens tussen pot en pint in haar hielen te gaan bijten. Hoe raar dat ook klinkt, dat is een goed teken, zo is ze bij mij ook begonnen. Dan geeft ze een (behoorlijk) kneepje in je hiel en ze loopt mokkend weg :P . Het is haar uitnodigiong om te komen spelen. Maar tijdens haar spel maakt ze Caro dan weer wel duidelijk dat ze niet aangeraakt wil worden, terwijl ze mij nu lief hapt af en toe. Ze heeft toch nog een weg af te leggen hoor, ze vertrouwt de wereld echt nog niet altijd en overal.
En voor Jits die blijkbaar graag met een opvangertje wil starten maar niet mag van haar vriend : je moet het echt wél doen. Je moet daarom niet starten met een fretje dat bijt en het moeilijk gehad heeft, er zijn er ook bij die gewoon zijn afgestaan omdat dat ferme baasje van hem of haar 2 uurtjes aandacht per dag teveel vond. Als je met die instelling rondloopt van "Zèèèg, 2 uren!!!!" moet je gewoon niet aan een fretje beginnen. Het wordt je duidelijk gezegd in alle boeken en op alle iets of wat fatsoenlijke sites, je moet met je fretje bezig zijn. Want geloof me vrij, een pup die graag bijt, en ik heb er hier zo ene zitten nu, en die zijn minstens 2 uur aandacht niet krijgt op een dag, gaat zeker zo hard bijten als een opvangertje dat in het begin mss schrik van je heeft, maar op de duur thuis geraakt bij jou en het bijten afleert. Ik zeg niet dat het bij alle fretten lukt, daar heb ik nog geen ervaring genoeg voor, maar volgens mij kan je met veel geduld en veel aandacht echt wel elke fret het bijten afleren. Zodra het dier je graag ziet en weet dat jij volkomen te vertrouwen bent, laat ie dat agressief bijten vanzelf achterwege. Ga toch maar eens informeren, Jits!!
Zo'n opvangfretje, met of zonder goede/slechte/heel slechte achtergrond heeft het sowieso altijd moeilijker dan een pupje. Het diertje is in de steek gelaten, is uit zijn vertrouwde omgeving weggehaald, kent niemand en is niet meer pup en/of ontvankelijk genoeg om zomaar alles te aanvaarden wat het ziet en voelt. Logisch toch, als wij zomaar ergens gedropt worden zijn we ook niet onmiddellijk lief en aanhankelijk tegen de eerste de beste die we tegenkomen. Ieder opvangertje moet de kans krijgen te gewennen, en ja, soms gaat dat snel, Diedle die was hier dezelfde dag de boel al aan 't slopen, maar Quiana heeft er nu een half jaartje over gedaan, wat ik eigenlijk nog snel vind na wat ze heeft mee gemaakt. Ik heb me zelfs afgevraagd op een gegeven moment of het snuitje nu eigenlijk wel gelukkig was hier, of dat ze door haar onnoemelijke angst toch nooit meer een gewoon, ontspannen fretje zou worden. En ik heb het nu bereikt bij haar, en ze voelt zich veel beter, dat zie je aan haar hele doen en laten de laatste weken, maar toch blijft ze op haar hoede bij bv Caroline. Dat is dan buiten mij de enige persoon hier in huis die naar haar toe durft gaan, je moet niet vragen hoe agressief ze soms geweest is. Ze komt wel uit de kooi als Caro opendoet, maar ze gaat niet naar haar toe, tenzij om ergens tussen pot en pint in haar hielen te gaan bijten. Hoe raar dat ook klinkt, dat is een goed teken, zo is ze bij mij ook begonnen. Dan geeft ze een (behoorlijk) kneepje in je hiel en ze loopt mokkend weg :P . Het is haar uitnodigiong om te komen spelen. Maar tijdens haar spel maakt ze Caro dan weer wel duidelijk dat ze niet aangeraakt wil worden, terwijl ze mij nu lief hapt af en toe. Ze heeft toch nog een weg af te leggen hoor, ze vertrouwt de wereld echt nog niet altijd en overal.
En voor Jits die blijkbaar graag met een opvangertje wil starten maar niet mag van haar vriend : je moet het echt wél doen. Je moet daarom niet starten met een fretje dat bijt en het moeilijk gehad heeft, er zijn er ook bij die gewoon zijn afgestaan omdat dat ferme baasje van hem of haar 2 uurtjes aandacht per dag teveel vond. Als je met die instelling rondloopt van "Zèèèg, 2 uren!!!!" moet je gewoon niet aan een fretje beginnen. Het wordt je duidelijk gezegd in alle boeken en op alle iets of wat fatsoenlijke sites, je moet met je fretje bezig zijn. Want geloof me vrij, een pup die graag bijt, en ik heb er hier zo ene zitten nu, en die zijn minstens 2 uur aandacht niet krijgt op een dag, gaat zeker zo hard bijten als een opvangertje dat in het begin mss schrik van je heeft, maar op de duur thuis geraakt bij jou en het bijten afleert. Ik zeg niet dat het bij alle fretten lukt, daar heb ik nog geen ervaring genoeg voor, maar volgens mij kan je met veel geduld en veel aandacht echt wel elke fret het bijten afleren. Zodra het dier je graag ziet en weet dat jij volkomen te vertrouwen bent, laat ie dat agressief bijten vanzelf achterwege. Ga toch maar eens informeren, Jits!!
idd margit, fretten kun je het bijten afleren. Het diertje vertrouwen geven, is hierbij heel belangrijk.
En net zoals wij een fretje kiezen, hebben we ook al meegemaakt dat het fretje het baasje kiest.
Zo kregen we enige jaren terug een oproep dat er een fret onder een tuinhuisje zat. wij er naartoe om dat diertje te vangen. dat ging gelukkig heel snel, maar bijten in alles wat in haar bereik kwam. Onder de teken en vlooien, ze zat dus duidelijk al enige tijd "in het wild" en met een scheve neus. We vermoeden dat ze "voor dood" is achtergelaten door een beestenbeul (ben er nog steeds kwaad over, als ik die ooit tegenkom...) maar goed, het fretje heeft het overleefd en stelt het nu heel goed.
In de opvang heel veel met haar beziggeweest, maar ik kreeg haar niet over de drempel, ze bleef wantrouwig. bijten, bibberen, noem maar op. Totdat er een meisje in de opvang naar fretjes kwam kijken om te adopteren. ik waarschuwde haar dat Boxer, zo hadden we haar genoemd owv haar scheve neus, beet. dat vond ze niet erg. Terwijl ik mijn hart vasthield, opende zij het deurtje en Boxer sprong recht in haar armen, vleide zich neer en ging slapen. Geen gebijt, geen gebibber, maar vertrouwen, 100% vertrouwen.
De keuze was toen direct gemaakt, en Nina, zoals Boxer nu noemt, stelt het heel erg goed. Regelmatig zie ik haar terug op Hotel en het is een schat van een meid geworden.
En net zoals wij een fretje kiezen, hebben we ook al meegemaakt dat het fretje het baasje kiest.
Zo kregen we enige jaren terug een oproep dat er een fret onder een tuinhuisje zat. wij er naartoe om dat diertje te vangen. dat ging gelukkig heel snel, maar bijten in alles wat in haar bereik kwam. Onder de teken en vlooien, ze zat dus duidelijk al enige tijd "in het wild" en met een scheve neus. We vermoeden dat ze "voor dood" is achtergelaten door een beestenbeul (ben er nog steeds kwaad over, als ik die ooit tegenkom...) maar goed, het fretje heeft het overleefd en stelt het nu heel goed.
In de opvang heel veel met haar beziggeweest, maar ik kreeg haar niet over de drempel, ze bleef wantrouwig. bijten, bibberen, noem maar op. Totdat er een meisje in de opvang naar fretjes kwam kijken om te adopteren. ik waarschuwde haar dat Boxer, zo hadden we haar genoemd owv haar scheve neus, beet. dat vond ze niet erg. Terwijl ik mijn hart vasthield, opende zij het deurtje en Boxer sprong recht in haar armen, vleide zich neer en ging slapen. Geen gebijt, geen gebibber, maar vertrouwen, 100% vertrouwen.
De keuze was toen direct gemaakt, en Nina, zoals Boxer nu noemt, stelt het heel erg goed. Regelmatig zie ik haar terug op Hotel en het is een schat van een meid geworden.
dag magrit
Bangelijk verhaal meid.
Al goed dat er nog zo een mensen zijn zoals jij die die arme sukkelaartjes een bangelijk goed leven geven.
Quiana is met haar gat in de boter gevallen met een meid zoals jij :P
Ik snap de mensen soms niet he die hun beestjes zo kunnen achterlaten
Maar een zijn nog vele mensen zoals ons margit
En dan weten dat er nog heeeel veeeel sukkelaartjes zijn zoals haar dan breekt mijn hartje gewoon in duizend stuktjes. !@#$ !@#$
Maar weeral een fretje gered en ze kan de rest van haar leven in een goede omgeving met andere fretsels delen
Goed gedaan magrit
Groetjes inge, sylvester en natuurlijk ons Xandy
Bangelijk verhaal meid.
Al goed dat er nog zo een mensen zijn zoals jij die die arme sukkelaartjes een bangelijk goed leven geven.
Quiana is met haar gat in de boter gevallen met een meid zoals jij :P
Ik snap de mensen soms niet he die hun beestjes zo kunnen achterlaten
Maar een zijn nog vele mensen zoals ons margit
En dan weten dat er nog heeeel veeeel sukkelaartjes zijn zoals haar dan breekt mijn hartje gewoon in duizend stuktjes. !@#$ !@#$
Maar weeral een fretje gered en ze kan de rest van haar leven in een goede omgeving met andere fretsels delen
Goed gedaan magrit
Groetjes inge, sylvester en natuurlijk ons Xandy
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Ahrefs [Bot] en 57 gasten