hoi
zoals er al vele konden raden is het idd gebeurd.
vrijdag avond kreeg ik krampen, dacht van o das niet zo erg heb dat nog al eens had.....
s nachts waren ze er nog steeds...met weinig slaap tot gevolg
om 6 ging ik naar het wc en hup ons "wonder van de natuur was weg....".
we zijn naar spoed geweest en idd niets meer te zien op de echo...een miskraam dus
dan een hele spoeling gekregen en een hele de in ziekenhuis geweest
tegen 18 uur konden we terug naar huis met zijn tweetjes....
dai
slaap zacht kleine schat, tot ooit
slaap zacht kleine schat
-
minoes
Hey dai,
Dit moet nogal een teleurstelling zijn voor jullie
Vind het heel erg jammer en leef met jullie mee.
Het maakt waarschijnlijk totaal niet uit wat iemand anders zegt en waarschijnlijk ga je heel veel opmerkingen krijgen van mensen die je nog meer zullen kwetsen, omdat ze het zelf ni weten hoe het voelt en hoe hard dit je kan blijven volgen.
Als je er behoefte aan hebt om erover te praten moet je dat zeker doen. Eender wanneer en eender hoe veel tijd er ondertussen al over gegaan is...
Dit moet nogal een teleurstelling zijn voor jullie
Vind het heel erg jammer en leef met jullie mee.Het maakt waarschijnlijk totaal niet uit wat iemand anders zegt en waarschijnlijk ga je heel veel opmerkingen krijgen van mensen die je nog meer zullen kwetsen, omdat ze het zelf ni weten hoe het voelt en hoe hard dit je kan blijven volgen.
Als je er behoefte aan hebt om erover te praten moet je dat zeker doen. Eender wanneer en eender hoe veel tijd er ondertussen al over gegaan is...
hoi
bedankt voor de steun allemaal dat scheelt heel veel voor mij!!
ik had het graag anders gezien maar ja moeder natuur is niet zacht voor ons...
dai
bedankt voor de steun allemaal dat scheelt heel veel voor mij!!
ik had het graag anders gezien maar ja moeder natuur is niet zacht voor ons...
dai
traantjes van menti-quila-digo-Isaura-shuriken-Ace-Masai -Aleksi Amon-Solita-Sierra Tia Mythos Amargith-muis*mijn dierbare jongens, tot ooit! Bie, zoet en ventie piet dai kit leil- wenni-ty-Tsum-vanna -maan-Fisto-Tiamo-Ilona-Rocco-Mada
-
KittyKatja
- Berichten: 103
- Lid geworden op: wo mei 25, 2005 2:02 pm
heel veel sterkte, ik vind het verschrikkelijk voor je ~_~
*Vele * Knuffels*
~Nino~frodo~ en ~Katja~
[IMG]http://usera.imagecave.com/kittykatja/koddiek-copy.jpg[/IMG]
~Nino~frodo~ en ~Katja~
[IMG]http://usera.imagecave.com/kittykatja/koddiek-copy.jpg[/IMG]
Ik wens je enorm veel sterkte toe Dai maar geef de moed niet op. Ik heb een paar vriendinnen die ook ettelijke keren hebben moeten proberen maar waar het dan toch bij lukt. Maar geef jezelf ook de tijd om dit te verwerken want ik weet dat zoiets heel zwaar weegt! ~_~
Tibo en zijn wawa's, angels in heaven!!!
-
Whispering flower
Beste Dai,
Toen wij vrijdagmorgen Pedro aan de lijn kregen en ik Hans met zijn hoofd zag schudden, wist ik genoeg.
Tranen liepen dan ook over mijn wangen.
Mss heel cru gezegd , deze moment ..........maar je denkt dan direct terug aan je eigen miskraam.
Inmiddels 6 jaar geleden.
Een wondertje van toen 10 weken en zomaar inderdaad ...........ineens foetsie.
Allerlei commentaar krijg je dan op die moment. Eigenlijk commentaar waar je op die moment niet veel mee aankunt.
Want alhoewel wij nu onze schat van een zoon Niels hebben , denk ik nog vaak terug aan het wonder wat had kunnen zijn. Zou het een mooi meisje geweest zijn met mooi, glanzende lokken???? Of een sterke, stoere kerel.
Het was uitgerekend voor juni, dus telkens als die maand eraan komt, denk ik dan, en nu 2007 zou dat kindje inmiddels 5 jaar zijn.
Ach meid, goede raad ????
Die heb ik niet en die is er volgens mij niet. Iedereen wil je raad geven om dit rauwproces zo goed mogelijk te verwerken.
Maar wat velen vaak vergeten is .............iedere mens is een unikum. OOk jij Dai, dus iedere mens dient dit op zijn eigen manier te verwerken.
Welke de juiste of de foute manier is weet niemand, er bestaat gewoon geen juiste of foute manier.
Maar probeer dit te verwerken op de manier die voor jou het meest zin heeft, die voor jou het meest haalbaar is.
En als ik dan toch op zijn minst één gouden raad mag geven is, ..........., neem nu je tijd .........maar probeer toch zo snel mogelijk om een 2de wonder.
Waarom geef ik deze gouden raad ??????????????????
Wel om de volgende feiten:
bij mij heeft het verwerkingsproces 3 jaar geduurd. Geloof me, die drie jaren waren een hel. De meest hatelijkste jaren uit mijn leven.
Ik kon echt geen "dikke" buiken zien. Telkens ik "dikke" buiken zag , voelde ik me ongelooflijk ellendig.
Ik ging ze als het ware uit de weg, indien ik kon.
Op de koop toe mijn nicht met een dikke buik en dan dat kindje gaan bezoeken na de bevalling. Mijn god , een échte beproeving. Want sommige mensen gaan gewoon door met hun leven en begrijpen jou verdriet niet.
Andere mensen , zoals bijvoorbeeld Wendy, begreep het dan wel. Zie beviel van Yentle en ik ben bij haar niet op kraambezoek geweest. Nochtans is zij nog steeds een vriendin en heeft mij dit niet kwalijk genomen.
Bon, ik ben aan het afwijken.
Wat ik wil zeggen, ik was bang, bang om opnieuw te proberen, bang om die hel van een "miskraam" nog een keer mee te maken. Het speelde allemaal in mijn hoofd dat dit mij wel eens een 2de keer kon overkomen.
En na lange tijd begint dit aan je te vreten, het maakt je helemaal kapot, gewoon emotioneel helemaal leeg vanbinnen.
En dan beginnen de twijfels de kop op te steken, twijfels als zijnde, mijn god, ga ik nog ooit kinderen krijgen? , ga ik ze nog ooit kunnen krijgen ? ; tot dit je helemaal kapot vreet.
En dan komt er gelukkig opeens toch het verlossend moment, dat je die lelijke gedachten een plaats kan geven, dat je die lelijke gedachten als het ware kan loslaten en dan komt er opnieuw een wonder.
Zo is het ons vergaan met Niels , ........beste Vanessa, en zo hoop ik ook dat het jou en Pedro vergaat.
Geloof me, dit doet verschrikkelijk veel pijn.............. maar men zegt steeds tijd heelt alle wonden en eens je aanvoelt dat je er zelf klaar voor bent, maken jullie samen tijd voor een 2de wonder.
En je zal zien, .............alles komt goed !!!!!!
Gewoon de tijd geven voor je verwerking en aandacht geven aan je gevoelens, gewoon niets verdringen.
Wil je even stil zijn...........dan ben je gewoon stil........
Wil je er zoveel mogelijk over praten...........dan praat je er gewoon zoveel mogelijk over.
En steken twijfels de kop op, dien je die twijfels niet te verdringen , maar probeer die twijfels positief te benaderen en durf te hopen op een mooiere tijd.
Op een mooie tijd waarbij je écht gaat kunnen genieten van een vlekkeloze zwangerschap en een pracht van een kind, net zoals Hans en ik nu kan doen. Dit wonder blijft voor de rest van je leven in je hart aanwezig.
Maar geloof me, eens word jij een fantastische mama !!!
Neem even je tijd , meid , en laat ons hopelijk binnenkort weten dat er weer een wonder in je groeit............
Sandra (vrouw van Chuckie en mama van Nielske).
Toen wij vrijdagmorgen Pedro aan de lijn kregen en ik Hans met zijn hoofd zag schudden, wist ik genoeg.
Tranen liepen dan ook over mijn wangen.
Mss heel cru gezegd , deze moment ..........maar je denkt dan direct terug aan je eigen miskraam.
Inmiddels 6 jaar geleden.
Een wondertje van toen 10 weken en zomaar inderdaad ...........ineens foetsie.
Allerlei commentaar krijg je dan op die moment. Eigenlijk commentaar waar je op die moment niet veel mee aankunt.
Want alhoewel wij nu onze schat van een zoon Niels hebben , denk ik nog vaak terug aan het wonder wat had kunnen zijn. Zou het een mooi meisje geweest zijn met mooi, glanzende lokken???? Of een sterke, stoere kerel.
Het was uitgerekend voor juni, dus telkens als die maand eraan komt, denk ik dan, en nu 2007 zou dat kindje inmiddels 5 jaar zijn.
Ach meid, goede raad ????
Die heb ik niet en die is er volgens mij niet. Iedereen wil je raad geven om dit rauwproces zo goed mogelijk te verwerken.
Maar wat velen vaak vergeten is .............iedere mens is een unikum. OOk jij Dai, dus iedere mens dient dit op zijn eigen manier te verwerken.
Welke de juiste of de foute manier is weet niemand, er bestaat gewoon geen juiste of foute manier.
Maar probeer dit te verwerken op de manier die voor jou het meest zin heeft, die voor jou het meest haalbaar is.
En als ik dan toch op zijn minst één gouden raad mag geven is, ..........., neem nu je tijd .........maar probeer toch zo snel mogelijk om een 2de wonder.
Waarom geef ik deze gouden raad ??????????????????
Wel om de volgende feiten:
bij mij heeft het verwerkingsproces 3 jaar geduurd. Geloof me, die drie jaren waren een hel. De meest hatelijkste jaren uit mijn leven.
Ik kon echt geen "dikke" buiken zien. Telkens ik "dikke" buiken zag , voelde ik me ongelooflijk ellendig.
Ik ging ze als het ware uit de weg, indien ik kon.
Op de koop toe mijn nicht met een dikke buik en dan dat kindje gaan bezoeken na de bevalling. Mijn god , een échte beproeving. Want sommige mensen gaan gewoon door met hun leven en begrijpen jou verdriet niet.
Andere mensen , zoals bijvoorbeeld Wendy, begreep het dan wel. Zie beviel van Yentle en ik ben bij haar niet op kraambezoek geweest. Nochtans is zij nog steeds een vriendin en heeft mij dit niet kwalijk genomen.
Bon, ik ben aan het afwijken.
Wat ik wil zeggen, ik was bang, bang om opnieuw te proberen, bang om die hel van een "miskraam" nog een keer mee te maken. Het speelde allemaal in mijn hoofd dat dit mij wel eens een 2de keer kon overkomen.
En na lange tijd begint dit aan je te vreten, het maakt je helemaal kapot, gewoon emotioneel helemaal leeg vanbinnen.
En dan beginnen de twijfels de kop op te steken, twijfels als zijnde, mijn god, ga ik nog ooit kinderen krijgen? , ga ik ze nog ooit kunnen krijgen ? ; tot dit je helemaal kapot vreet.
En dan komt er gelukkig opeens toch het verlossend moment, dat je die lelijke gedachten een plaats kan geven, dat je die lelijke gedachten als het ware kan loslaten en dan komt er opnieuw een wonder.
Zo is het ons vergaan met Niels , ........beste Vanessa, en zo hoop ik ook dat het jou en Pedro vergaat.
Geloof me, dit doet verschrikkelijk veel pijn.............. maar men zegt steeds tijd heelt alle wonden en eens je aanvoelt dat je er zelf klaar voor bent, maken jullie samen tijd voor een 2de wonder.
En je zal zien, .............alles komt goed !!!!!!
Gewoon de tijd geven voor je verwerking en aandacht geven aan je gevoelens, gewoon niets verdringen.
Wil je even stil zijn...........dan ben je gewoon stil........
Wil je er zoveel mogelijk over praten...........dan praat je er gewoon zoveel mogelijk over.
En steken twijfels de kop op, dien je die twijfels niet te verdringen , maar probeer die twijfels positief te benaderen en durf te hopen op een mooiere tijd.
Op een mooie tijd waarbij je écht gaat kunnen genieten van een vlekkeloze zwangerschap en een pracht van een kind, net zoals Hans en ik nu kan doen. Dit wonder blijft voor de rest van je leven in je hart aanwezig.
Maar geloof me, eens word jij een fantastische mama !!!
Neem even je tijd , meid , en laat ons hopelijk binnenkort weten dat er weer een wonder in je groeit............
Sandra (vrouw van Chuckie en mama van Nielske).
Frettige froeten fan fr... Chuckie
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
Meer dan ooit overtuigd van de slaagkansen van deze club, en ook een beetje fier dat het soms zonder mij kan ...
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Ahrefs [Bot] en 16 gasten