Eerlijk gezegd, ik zou het even aankijken en als je de tijd hebt om nog steeds enkele uurtjes per dag met haar bezig te zijn en je ziet dat alles normaal verloopt zoals ervoor, liet ik het rustig zo.
Na 8 jaar fretten heb ik dan ook al een tijdje geleden besloten geen groepjes van 2 fretten meer te maken. Als er eentje sterft, heb je kans de andere ook te verliezen, of zit je met een hoop gedoe als samenzetten met een nieuw vriendje niet wil lukken. Mijn eerste koppel, Domino en Mikado, waren ook 4 pootjes op één buikje. Mike was net geen 4 toen we hem moesten afgeven en Domino at normaal, de stoelgang was normaal, ze liep elke dag uren rond en ... treurde. Ze speelde amper nog, lag gewoon voor zich uit te kijken in de kooi, lag ons te volgen maar mee doen, zoals ze altijd wou, was er niet meer bij. Vijf fretten heb ik geprobeerd voor ik uiteindelijk, met weinig hoop dan nog, onze Iago uit de Opvang meebracht. Met sommige andere fretjes (ene van een jaar en ene van 6 maanden) was het even goed gegaan, 2 weken ongeveer en plots beet ze hen dan de kooi uit. En niet zomaar bijten, maar doorbijten, tot de hele nek van de andere fret open gebeten was! Ik heb ook een leeftijdsgenootje geprobeerd, dat ging al helemaal niet, eentje van 1,5jaar maar die hebben mekaar niet losgelaten tot ik er tussen kwam en een pup, maar als ik niet snel was geweest had ons Minney (dat pupje dus) nu allang niet meer geleefd. Nochtans, ons Minney heeft ook een sterk karakter, zo bleek even later, maar kon er als ukkie echt niet tegen op.
Onze Iago (toen 3 jaar), stapte pardoes de kooi in terwijl Domino lag te slapen, likte haar wakker, zij likte zijn neusje en het was koek en ei tussen die 2. Ondertussen zitten ook zij al 4 jaar samen, ik vrees de dag dat één van die 2 moet gaan want ik moet nu al steeds met allebei naar de Da als er ene een vaccinatie ofzo moet, anders is de thuisblijver in paniek. Ondanks de liefde die er dadelijk tussen haar en Iago was, heeft ze niet meer gespeeld van de dag dat Mike stierf (21 februari) tot kerstdag van dat jaar. Een lange tijd om volledig de kluts kwijt geweest te zijn, maar gelukkig heeft ze haar achterstand ondertussen ruimschoots ingehaald. Bij Mikado was Domino vaak de dominantste van de 2, nu bij Iago lijkt het daar soms ook op, al kan hij evenzeer af en toe de Baas zijn, hoor. Maar toch, ook hier blijkt weer dat ongeveer dezelfde leeftijd blijkbaar nog het beste gaat. Vier jaar verschil, tussen haar en een eventueel pupje, ik vind het eerlijk gezegd ook veel.
Over dat mokken en blazen kunnen we weinig zeggen als we de rest van haar gedrag op dat moment niet zien. Ik heb ons Nouky hier, zij kreeg van ons de bijnaam "Blaasbalgje", die blaast dus zelfs op "aanvraag", gewoon omdat ze dat zo leuk vindt. Haar zoon doet al net hetzelfde, die is echt niet angstig ofzo als het blaasconcert ten beste gegeven wordt. Daarentegen heb je dus ook fretten die zenuwachtig of angstig reageren met mokken, je moet dus het totaalplaatje bekijken. Kan ook goed zijn dat ze mokt op zoek naar Ziggy, als ze op onderzoek uittrekken zijn er heel wat rondmokkende fretsels. Hier zit er nu eentje één week, ons Cayenne, die begint al met mokken als je haar deurtje nog maar komt open maken, omdat ze weet dat ze dan weer mag gaan snuffelen en ontdekken. Mokken en blazen hebben dus echt wel meer dan één betekenis.
Uit dit alles zal wel blijken dat er hier heel wat "mokkertjes" rondlopen, zeker? Tja, al die "pogingen" bij ons Domino hebben het startschot gegeven voor de bende hier, ik kreeg het niet over mijn hart die fretjes weg te doen toen het met haar niet lukte. Onderling konden die dan ook nog niet allemaal opschieten, zo zit je al snel met 3 groepen en ja, toen was het hek van de dam!!
Als je gewoon eens wil zien hoe jouw fretje reageert op andere fretsels, kom je best eens naar een speelnamiddag. Daar is zij op vreemd terrein en die van ons ook. Dat gebied is neutraal dus, niemand voelt het aan als zijn te verdedigen territorium.
Moest je nog vragen hebben, je weet ons te vinden, hé!!