Je moet er nu ook niet bij denken dat de fret je zal toetakelen, meestal heb je 4 gaatjes van de snijtanden. Als je de reflex voelt om je hand dan weg te trekken gaat het meer om snijwondjes in dat geval. Een kat en hond kunnen even goed bijten Laat de fret naar je toe komen, kuis de kooi als ze er uit zijn. Desnoods met een snoepje, liefst een stukje vlees maar geen varken of bereid met kruiden, hen in de carrier steken. Dan kan jij rustig de kooi en voeding in orde brengen zonder op je hoede te moeten blijven. Blijf voorlopig met je handen uit de kooi als de fretten in de kooi zitten, behalve in noodgeval.Het moeilijkste is het wederzijds vertrouwen, best begrijpbaar dat je wat bang bent. Laat dit zo min mogelijk merken en ga kordaat te werk als het moet ook al ben je bang. Freebee heeft hier een moeilijke start gemaakt door hormoonproblemen. Ik kon niet anders dan ze steeds straffen voor het nog erger werd. De vertrouwensband was dan ook heel erg geschaad door deze kennismaking. Ook ik was er niet zo happig op om met Freebee bezig te blijven. Ik moest mij dwingen om haar goed te behandelen en niet te laten lopen voor wat ze goed was. Het is pas na operatie en herstelperiode wat beter beginnen gaan. Het wederzijds vertrouwen had een ernstige deuk gekregen en nog steeds blijft er werk aan, ook al is ze hier meerdere jaren. Nooit zo een knuffelkont geworden als de anderen. Maar we kennen elkaar nu, geen enkele fret hier krijgt of heeft hier een lijfstraf nodig. Geduld is ook iets wat fretten je leren te hebben. Op enkele dagen krijg je nooit goed wat verpest is, ook al was het door de vorige baasjes.
Je hebt het nadeel van fretjes onder slechte omstandigheden gehouden weer vertrouwen in de mens te laten krijgen. Handschoenen, liever geen. Maar als het echt de spuigaten uitloopt en het geeft je meer zelfvertrouwen hou het op 1 stevige handschoen om ze vast te nemen en hou de blote hand om iets aan te bieden en te strelen. Probeer zo vaak als mogelijk te belonen voor elke overwinning met een stukje kip of rundvlees uit je blote hand. Het mag ook een gewoon brokje zijn, als er maar eten uit je hand komt. Het is heel belangrijk dat je schrik nu niet de overhand neemt. Was telkens je handen voor je de fretten neemt, zo vergissen ze zich niet en heb je geen geur van voeding aan je handen als je ze opneemt. Zo had ik hier ooit Chanel, nooit gebeten tot ik zalf op mijn pols moest doen. Ze beet door het verband door naar die vreemde geur. Leg een gedragen oud T-shirt van de familieleden in de kooi, zo leren ze de geuren vlugger kennen. Bij mijn fretten sliep ik steeds op voorhand met een oud kledingstuk dat de eerste dag al mee in de kooi kon.
Maar ze kunnen het echt leren hoor en soms kan het verbazend snel gaan. 
Als eerste steuntje voor jouw zelfvertrouwen, kan zo 'n handchoen dus ook hulp bieden maar leer hen dan zo snel mogelijk aan dat de andere hand iets fijn betekent. Streel hen terwijl je hen vast hebt, geef ze een snoepje met je vrije hand, allemaal dingen die ze zich snel genoeg inprenten. Hoe rap ze erop gaan reageren met wat rustiger en liever te worden, zal vooral afhangen van wat ze in hun eerste maanden gezien en geleerd hebben. Als ze in die tijd ondervonden hebben dat ze moesten vechten voor hun eten of dat ze "de mens" niet konden vertrouwen, heb je nog een tijdje werk ...
ik weet niet hoe dieren dit interpreteren maar dat kennen ze niet! Het enige wezen dat dit kent en dit met zachte of harde hand of tik is de mens 
maar goed, het schept een band om zelf je fretje tam te krijgen 
