Het Fretten-getetter Café (Waar de fret koning is!)

dagboek van een fret.

week 1:
vandaag ben ik 1 week oud. Wat is dit een schitterde wereld waar ik in terecht ben gekomen!

maand 1:
mijn mama past heel goed op meze is een schitterd voorbeeld.

maand2:
Vandaag hebben ze me bij mama weggehaald. Ze was erg onrustig, en met haar ogen zei ze me
"tot ziens".Ik hoop dat mijn nieuwe "menselijke familie"net zo goed voor me zorgt als zij gedaan zou hebben.

maand4:
ik ben snel gegroeid;alles is intressant voor me.Er zijn een paar kinderen in huis en voor mij zijn ze
'broertjes".ze zijn heel onrustig, ze trekken aan mijn staarten ik pits even met mijn tandjes om te laten zien dat dit pijn doet.

maand5:
Vandaag op mijn donder gekregen.mijn baasje was kwaad omdat ik naast de bak had geweest.
maar ze hebben mij nooit ni geleerd waarom diene bak in mijn kooike dient.

maand12:
vandaag ben ik 1 jaar oud geworden.Ik ben volwassen.
mijn baasjes hebben gezegt da ik groter ben dan ze verwacht hadden.
wat zullen ze trots op me zijn.

maand13:
wat voel ik me vandaag slecht mijn "broetjes" hadden mijn lievelingsknuffel
afgenomen en ik blijf altijd van hun spullen af.
dus nam ik het terug maar mijn tandjes raakte hun vel.
maar ik wou ze echt geen piijn doen ik wou mijn lievelingsknuffel terug.
de grote mensen namen me vast en ik vloog mijn kooi in.
ze zeggen da ze me in de gaten gingen houden...
ik begreep er helemaal niks van.

maand 15:
niets is meer als vroeger...
ik leef alleen nog maar in mijn kooi
ik voel me erg alleen,mijn familie houdt ni meer van me.
soms vergeten ze zelfs dat ik dorst en honger heb.
en nu ben ik buiten gevlogen mij kooi staat onder een dak
maar ik wordt nog altijd nat en kan nergens niet onder kruipen.

maand 16:
vandaag hebben ze me weer uit mijn kooi gehaalt
ik ben er zeker van dat mijn familie me vergeven heeft.
ik maak gekke sprongen en ik mok van contentement.
beter nog ik mocht mee.
HUP, ik mocht de zak in waar ik vroeger altijd mee in mocht.
ze namen me mee op toeren.
we zitten op de weg en ineens stoppen ze, ze doen de deur open
en zette mij uit de auto. en de deur ging terug toe en ze vertrokken zonder mij!!!
he luister, wacht nou!jullie...jullie vergeten mij!!!
ik begon te rennen maar mijn krachten ebte weg.
ze hadden me vergeten!!!

maand 17:
ik probeer de weg terug te vinden naar huis, tevergeefs.
ik ben verloren.
op mijn weg zijn mensen met een goed hart,die me verdrietig aankijken
en me wat te eten geven ik bedank hun uit de grond van mijn frettehart.
maar ik begon me slecht te voelen zou het van het eten zijn?
maar ze zeggen allemaal "arm beestje", het zal ontsnapt zijn...

maand 18:
een van deze dagen kwam ik langs een huis en zag een opening naar de schuur
ineens krijg ik een bezem op mijn hoofd en dat vrouwmens bleef maar slagen.
ik smakte elke keer met mijn klein hoofdje tegen de grond.
door al dat geslaag verwonde ik mijn oog.
sinds die tijd zie ik bijna niets meer.

maand 19:
het lijkt gelogen,maar toen ik er nog wat beter uitzag ,hadden de mensen
eerder medelijden met me
nu ben ik mager, mijn uitzien is verandert.
ik heb mijn oog verloren en de mensen jagen me met een bezem weg
terwijl ik alleen een beetje warmte wil hebben.

maand20:
Ik kan bijna niet meer bewegen.
vandaag probeerde ik de straat over te steken,volgens mij
was ik toch op een veilige plaats genaamd "de goot" maar ik zal
nooit de tevrede blik van de chauffeur vergeten die zelfs extra bijstuurde
om me maar niet te missen.
Had hij mij maar doodgereden maar hij heeft alleen maar de heup ontwricht.
de pijn is verschrikkelijk.
mijn achterpoten reageren niet meer
en met moeite heb ik mij op een stukje gras kunnen leggen.

maand 21
Ik zit nu al 10 dagen in de zon de regen en de kou
zonder te eten.
Ik kan niet meer bewegen, de pijn is ondragelijk.
Ik voel me slecht en ik lig op een vochtige plaats en het lijkt wel
of zelfs mijn haren uitvallen.
Sommige mensen die voorbijkomen zien me nog niet eens liggen.
andere die zeggen "blijf er maar vandaan"
ik ben bijna bewusteloos,maar een vreemde kracht liet me mijn ogen
nog 1 keer openen de zachtheid in haar stem deed me reageren "arm ding"
"kijk nou eens hoe ze je hebben achtergelaten"zei ze.
Bij haar was een meneer in een witte jas,
hij begon aan me te voelen en zei:
"Het spijt me mevrouw, maar voor hem is het al te laat"!
Het is beter hem uit zijn lijden te verlossen.
De vriendelijke dame begon te huilen en knikte alleen maar.
met mijn laatste kracht keek ik haar aan en mijn ogen keken haar dankend aan,
zij die me zou helpen te gaan rusten.
Ik voelde een klein prikje van de injectie en toen sliep ik, voor altijd eraan denkend
waarom ik geboren was als toch niemand van mij hield...

Anneke, de tranen schieten me in de ogen! !@#$
zo'n verschrikkelijke tekst maar helaas zit er waarheid in!
ik voel mij enkel door deze tekst al ellendig hoe kan iemand die zijn fretje buiten zet zich dan niet ellendig voelen?! :@

mensen die zoiets doen houden niet echt van hun dier maar behandelen het als een stuk speelgoed: leuk als het nieuw is, weggooien als het oud of oninteressant is geworden :@ ~_~ !@#$ gewoon verschrikkelijk!!!!!

!@#$ !@#$ !@#$ Heel droevig

Triest, maar realistisch verhaal ~_~

sorry was deze middag met ons mini mi en da beestje ik weet niet hoe het komt maar die heeft
iets te zeggen... heb het nog niet vaak meegemaakt met fretjes uit de opvang maar met haar heb ik een band.
en heb het eigenlijk gekregen via mail het ging eigenlijk over een hondje maar ik heb het herleid naar een frette
verhaal en het gebeurt meestal ook zo.
ok het is niet gezegt da mini mi ook uitgezet is maar toch...
wij mogen niet oordelen zeggen we dan.
het is nu begin van het school jaar en dan is het de periode da de meeste fretjes bij ons in de opvang komen.
ik krijg het nog altijd moeilijk.
en ik zou deze tekst overal willen verspreiden maar ja hoe begin ik er aan. %)

't Is een zeer droevige tekst, het pakt echt. Of hoe nu over een hond ging in de oorspronkelijke versie, of hier nu over een fret... Het zet hoe dan ook aan tot nadenken.
Hopelijk bereiken dergelijken teksten genoeg mensen, zodat een dier niet meer als "speeltje" wordt aangekocht.

Triestig, ik wordt er echt stil van. En het ergste is dat dit dikwijls de realiteit is.

:-(

Ik stel voor dat we er een ander einde aan maken?? :'(
Hoe het beestje in de frettenark terecht komt ofzo...

Als ik zoiets lees, kan ik alleen maar denken aan al het goede werk dat deze vereniging doet! Dankzij jullie krijgen zo'n diertjes een tweede kans!
En nu wil ik spontaan mijn fretjes een dikke knuffel gaan geven... helaas zullen ze liggen te slapen en helemaal geen zin hebben om geknuffeld te worden.

Het is toch ook een beetje om boos te worden e... waarom denken mensen niet na voor ze een dier in huis halen? En sommige doen het zelfs elk jaar opnieuw. Hoe kun je het nu over je hart krijgen om afscheid te nemen wetende dat het diertje in kwestie nog gaat afzien?
Daar kan ik echt niet bij.
:-(

Wat een triestig verhaal maar het is zo waar! Ik zit met tranen in mijn ogen denkend aan Leilah die al zonder eten in haar kooi zat vanaf week 2 dat ze haar hadden. !@#$ Zodra ze wakker is ga ik haar stevig tegen me aan drukken en haar voor de zoveelste maal sinds ze hier is zeggen dat het nooit meer zal voor vallen en dat ze bij me blijft tot ze oud frettendametje is! En ik vind Koyotito's idee voor het einde te veranderen dat het fretje bij de ark terecht komt een erg goed idee en dan het verhaal verspreiden via e-mail. Zo zullen meer mensen te weten komen wat voor goed werk we verrichten want aan mij word ook vaak de vraag gesteld "wat doet zo een frettenclub eigenlijk?" en dan moet je de gezichten eens zien als ik zeg hoeveel arme fretseltjes we al geholpen hebben.

ik vond het ook heel erg om dit te lezen.
Ik ga dat zelf echt nooit doen hoor, ik probeer heel goed voor hun te zorgen.
Ik heb ze gisterenavond nog een extra knuffel gegeven.

echt triestig dat de mensen zo doen. :@

Om het raar te zeggen ; iemand die zo zijn dier behandeld , zou beter zelf zo behandeld worden.

Dus ze zouden ze beter zelf zo'n dropping laten doen en laten vermassacreren !

gvd. ik kom der slecht van

Doet mij eigenlijk een beetje aan onze Lucky denken toen ik hem ging ophalen. Liet ook zijn pootje hangen (gelukkig niet gebroken), zijn lichaam was verminkt van de teken (in 30 teken naar het schijnt) en graadmager. Hij is er wel beter van af gekomen. Is nu een prachtig diertje en wordt met veel liefde verwend.

zo verschrikkelijk...
d

ja verschrikkelijk he kreeg ook de tranen in mijn ogen toen ik de mail kreeg ~_~ !@#$

als we van deze mail nu ook een kettingmailachtig ding maken....(jullie weten wel wat ik bedoel he)
en we zetten er iets bij over de frettenark en den opvang enz.
en ook iets van denk na voor je een dier koopt, afzet,...

alez tis maar nen brainstorm he

maar omdat je die tekst graag zou verspreiden