Ik heb toch weer wreed veel geluk zenne !

[asocialleke]

Gisteren lig ik gelijk een brave jongen te slapen met den baron in mijn arm .
Ik hoef me geen zorgen te maken omdat den baron niet bijt .
Ikke de onnozelaar dacht dus ook dat de kleine niet meer beet !
ZWARE VERGISSING !!! Eigenlijk niet zo zwaar als ge weet dat hij geen tenenbijter is !
Waar dat klein monsterke dus wel in bijt is : mijn slecht been !!!
Even iets uitleg over dat been : ik ben diabeet , er is een ader in mijn linkerbeen die een beetje verstopt is en dus niet genoeg bloed doorlaat . Resultaat is : een grote vieze plek op dat been .
Moet ik nog zeggen waar de kleine beet ? Of hebt ge het al geraden ? Ik ga het toch zeggen : in mijn slecht been ! Al een geluk dat ik in dat been niet echt veel meer gevoel heb ! Ik heb een discus pathologie en heb daarom een spuit cortizone in mijn rug gekregen dat dus resulteert in weinig gevoel linkerbeen en linkervoet . Ik heb dus geluk dat hij niet in mijn rechterbeen bijt !
Toch vind ik dit geen reden om mijn schatjes plots ' s nachts op te sluiten .

[jeanine]

Marc, opletten dat geneest niet zo gemakkelijk als een goed been Zou je Goliath niet beter leren waar hij wel en niet mag bijten, liefst niet meer
Hij leek zondag toch wel een schatje, nu denk ik een onbetrouwbaar maar toch een schatje :P

[Hamlet]

allez, het is maar wat je geluk noemt Ik zou niet willen gebeten worden door de kleine, nen zeer lieve fret, en een zeer mooie (ik zie hem nog altijd liggen in zijn tentje op de speelnamidag) maar volgens mij komt zijn beet wel serieus aan, hij is drie keer zo zwaar als die van ons :P

[Margiet]

Tja Marc, ik heb zo één been met zo 'n ader en een ander been met zo 'n "vieze" plek en waar denkt ge dat vorig jaar op de beurs in Gent een Deense Dog tegen "afschampte" omdat hij schrok van een andere Deense dog?? Juist, dat laatste been. Het lag dus open, door mijn aan m'n lijf vergroeide jeans en mijn laarzen door, ik ben met helse pijn naar Hasselt teruggereden en het heeft me 4 weken verpleegster gekost (aan tijdsverlies dan, want ze kost gelukkig niets! ) vóór de boel terug netjes lelijk en dicht was!!

In Peer kreeg ik er dan op 14 september een stuk paal van onze tent tegen, weer hetzelfde gedoe, maar ietsjes sneller de juiste verzorgingsmethode en het is sinds gisteren terug mooi dicht. Duzzzz .... dan heb ik eerlijk gezegd liever dat één van mijn fretsels zoiets doet, daar kan ik toch niet boos op zijn!! :P :P

Als ge versleten zijt, zijt ge versleten hé, Marc, dat moet ge terbij nemen!!

[sah]

Inderdaad goed verzorgen! Omdat je minder voelt in dat been ga je minder snel doorhebben dat er iets misloopt, vb een ontsteking ofzo.
Goliath zag er op de speeldag heel lief en braaf uit. Blijkbaar toch nog steeds ondeugend ook.

[asocialleke]

Sah , mag ik u een engeltje noemen ? U bent de eerste persoon die Goliath " ondeugend " noemt wat ik langs mijn kant héél hard op prijs stel .
Er zijn mensen die mijn lieve kleine jongen " onbetrouwbaar " noemen en dat is dan weer helemaal verkeerd !
Margit , een ezel krijgt eerst last van zijn achterpoten word er gezegd . U verdient ook mijn hartelijke dank om me niet " oud " te noemen . Daarbij komt nog dat mijn 3 schatteboutjes me flexibel houden .
Hamlet , nu moet je niet gaan overdrijven hé : Goliath bijt nu al meerdere weken niet meer door zenne . Als hij bijt dan blijven er wel nog gaatjes achter die echter niet zo groot meer zijn dan in het begin . Wat dat " zwaar" betreft moet ik toegeven dat er zwaardere fretjes bestaan . Trouwens weegt hij amper 1500 gram hé ( hihihi ) .
Jeanine , mijn been hangt er al jaren zo bij ( met die plek dus ) en ze is er nog altijd niet afgevallen . Volgens mij zal ze er nog wel een poosje aan blijven angen ( hoop ik toch ) .
Algemeen : als mijn been geen pijn doet dan is dat een meevaller ! Moest ze dan ontstoken zijn dan heb ik weinig of geen pijn als men de wonde verzorgt ( whoehahahahahahahaha ) , dan kan ik lekker stoer doen als de verzorgster een mooi verpleegsterke is hé ;-) .
Wat dat met die deense dog betreft Margit , daar heb ik één ding over te zeggen : ik ken iemand met een pitbulleke hier in de buurt . Chico is een héél lieve hond die me ooit van zottigheid een kopstoot gegeven heeft met als resultaat dat er een hoekje van één van mijn overblijvende tanden mankeert . Dat kan ik u nu nog laten zien als je wil . Een hond , of die nu groot of klein is doet zulke dingen niet met opzet .
Of het nu een hond , een kat of een olifant is .................. : ik vergeef het hen allemaal . Alleen komen de fretjes ( met opzet gebruik ik " mijn " niet ) op de eerste plaats . Hihihi .
Is dat dàt wat men " oud zot " noemt ?

[jeanine]

Marc je hoort het niet graag maar betrouwbaar is volgens mij geen enkel dier. Je mag ze nog zo graag zien en omgekeerd, er kan altijd iets fout lopen om één of andere reden. Wat je met zekerheid wel mag zeggen is dat de liefde van een dier oprecht en gemeend is

[asocialleke]

Na meer dan 5 jaar bij mij te zijn kan ik met zekerheid zeggen dat Belle betrouwbaar is .
Na meer dan 4 jaar bij ons te zijn kan ik met zekerheid zeggen dat Freddy betrouwbaar is .
Beide dieren hebben me nog nooit gebeten of het moest om te spelen zijn geweest .
Goliath hoeft ook geen rampenscenario wànt die bijt nog wel maar dat is meer om aandacht en uit jongensachtige speelsheid dan uit onbetrouwbaarheid . Hem ken ik nog niet goed genoeg , mààr ik weet met zekerheid dat ik ook hem kan vertrouwen . Juist enkele minuutjes geleden heeft hij mijn bed verlaten zonder dat ik gebeten ben geworden .
Als ik mijn vrienden ( die dieren ) niet kon vertrouwen dan liet ik hen niet vrij rondrennen in mijn studiootje .
De liefde en vriendschap die ik van die dieren krijg maakt hen betrouwbaar vind ik .
Vertrouwen is iets raar : het moet van 2 kanten komen . Als het niet van 2 kanten zou komen dan sliep den baron nooit bij mij . Dan zou die kerel ook nooit op mijn arm liggen slapen als ik hem naar ergens meeneem . Dan zou Belle ook niet in " haar " kap kruipen als ik haar meeneem naar eender waar we gaan wandelen .
Neenee , het stoort me niet wat mensen van die dieren denken . Het enige wat voor mij telt is dat ik weet dat ik mijn vriendjes kan vertrouwen .
Ik heb ooit een rat gehad die vrij in huis mocht rondlopen ( zelfs al was ik niet thuis ) omdat ik wist dat hij nooit iets verkeerd zou doen . Akira heeft me in de 3 jaar en 4 maand nooit iets misdaan omdat ik wist dat ik hem kon vertrouwen .
Mischien denken de meeste mensen dat omdat honden nooit echt te vertrouwen zijn , dat dat met fretjes ook het geval zou zijn . Als je een dier geen pijn doet dan doet dat dier je geen pijn , dan heeft dat dier ook geen reden om onbetrouwbaar te zijn . Zo simpel is dat .
Nog 1 voorbeeld van vertrouwen : Frida , het fretje van Carine heeft mijn volste vertrouwen . De eerste dag dat ik haar zag had ze 2 vrouwen gebeten , ik ben nog nooit gebeten geworden door haar .
Zelfs die 2 bijterkes van Mieke en Tom hebben mijn vertrouwen : ik vertrouw erop dat ze me nog meer zullen bijten als ik hen de kans geef : die beten zijn liefdesbeetjes . Het kan natuurlijk ook zijn dat ze van me houden door mijn suikerziekte .

[Margiet]

Al is 't nu 5u 's morgens en zou ik beter slapen gaan, ik wil hier toch even op reageren. Jeanine, je zegt een dier blijft een dier, is nooit volledig betrouwbaar. Tja, enerzijds heb je mss gelijk, maar hoe zit dat dan met ons, de mens?? Yep, we zijn natuurlijk ook nog ergens een dier, maar ik vind de vergaande onbetrouwbaarheid van de meerderheid van de mensen duidelijker dan de "eventuele" onbetrouwbaarheid van mijn dieren hier.

Ik weet wie van de bende ik kan vertrouwen, voor de volle 100%, bij mij dus. Hoe ze tegenover iemand anders staan kan ik niet garanderen, al heb ik me zelden vergist in mijn eigen mannen. Mijn beestjes, kat, hond of fret, ken ik binnenste buiten, de opvangertjes minder, de zorgfretjes even goed. Zolang er niets gebeurd, zullen diegene waar ik het van garandeer, ook niets doen. Schrikken ze, doet iemand hen bewust of onbewust pijn of geraken ze ergens "vast" waar ze geen duidelijk uitweg meer uit zien, dan "veronderstel" ik hen te kennen, maar heb ik idd geen 100% zekerheid. Maar heb je die bij ons dan wel? Ik zal ook nooit vechten, dat is er sinds mijn kindertijd uitgeraakt :P , maar kom niet aan mijn kinderen of dieren of ik zou wel eens heel erg van mening kunnen veranderen, zonder nadenken ook. Als iemand me met opzet pijn doet, reageer ik ook kwaad, zal ik mss ook in een reflex een mep uitdelen, dan is dat van onze dieren toch ook een heel normale reactie?

Iedereen zegt tegenwoordig dat ik een "gave" zou hebben om bijtfretten rustig en braaf te krijgen, maar ik vraag me af of het niet gewoon komt doordat ik "begrijp" of tracht te begrijpen waarom ze net bijten. Dat probleem, of het nu angst, agressie, pijn of zottigheid is, probeer ik op één of andere manier tot iets normaals voor hen te maken, zodat ze inzien dat ze om die of die reden echt niet hoeven te bijten. Nu mag een dier nog zo kwaad zijn of nog zo koppig in het doen van foute dingen, ik zal me echt niet terug kwaad maken. Dat helpt niks, daarmee dat ik zelden straf ook. Ik weet dat die beestjes niet verstaan wat ik zeg, maar zolang ik kalm blijf, straalt dat over op hen en leren zij zien dat er gewoon geen reden is om te bijten.

Als dat bijten een reactie is op pijn gedaan worden is het iets anders hé, dan is dat gewoon een reflex. En dat heeft dan niets meer met "betrouwbaarheid" te maken, hé? Reflexen heb je nu eenmaal, als mens en als dier, ik denk echt dat ik mijn Zoo hier oneerlijk zou beschuldigen als ik zou zeggen dat ze niet betrouwbaar zijn. Ik kan hen vertrouwen en zij mij, dat weten we gewoon van mekaar.

Mss klinkt het allemaal wat "tegen jouw mening in" hé, maar dat is de miserie aan een geschreven woord %) , ik kan met mijn toon niet uitdrukken dat ik het gewoon een leuk "discussie-punt" vind!! :P :P :P

Marc, denk je nu echt dat ik kwaad op die hond was geweest?? Het was eigenlijk ook nog de "schuld" van de fotograaf daar, hoor, die dacht dat die 2 "beestjes" zo groot als chihuahua 's waren en sloot hun maar meer en meer in. Maar ach, ik stond gewoon op het verkeerde moment op de verkeerde plaats, that's all!!

[asocialleke]

Ik ben jaloers ! Margit , gij kunt dat altijd zo mooi verwoorden zenne ! Ik probeer iets uit te leggen en vind nooit de juiste woorden ! Ik hoop echter wel dat ik niemand tegen de schenen heb geschopt .
Langs de andere kant geef ik ongezouten mijn mening en komt mijn reaktie mischien verkeerd over . Reageer ik nu als een fretje dat in het nauw gedreven word ? Ben ik dus nu een bijtfretje wat niet de bedoeling is .
Maar goed , ik ga nu naar n turk ( de bakkerij van een turkse buur ) want ik begin wat hongerig te worden .
Tot later hé .

[Hamlet]

Ik vind vertrouwen overschat. Wie of wat kan je wel vertrouwen? Noch dier noch mens zijn in mijn visie 100% betrouwbaar. Ik acht dat ook niet noodzakelijk. Ik weet dat mensen soms liegen, dat fretten soms bijten, dat honden soms grommen en katten soms klauwen. Zorgt dat ervoor dat ik ze minder graag zie? Helemaal niet. Ik weet één ding wel met zekerheid, als je een dier (of een mens trouwens ) onvoorwaardelijk graag ziet, dan neem je dat erbij.
Ik denk dat asocialleke daar een mooi voorbeeld van is, den Goliath bijt misschien af en toe, maar de liefde voor zijn kleine fretsel is onvoorwaardelijk, in mijn ogen een goede eigenschap voor elke mens! En toegegeven de Goliath is toch een scheetje , hoe kan je kwaad zijn op zo'n snoetje? :P

[asocialleke]

Hamlet , dat heb je heel mooi gezegd ! Ben je zeker dat je geen familie bent van Margit ? En : ja , je hebt gelijk dat Goliath een lief snoetje heeft . Mààr : alle fretjes hebben lieve snoetjes .

[Dorinda]

Idd, jullie hebben hier groot gelijk in. Ik vind ook dat zowel mens als dier eens kan lastig worden. Ik ben ondertussen al 6 jaar samen met Dominique en wij hebben ook onze ups en downs maar toch houden we zielsveel van elkaar. Met mijn chihuahua's hetzelfde, ik ken hun al 11 jaar lang en verzorg hun ook al zolang ook al waren ze toen van mijn ouders die eigenlijk enkel de kosten hadden want kammen en wassen en nageltjes knippen deed ik al van als ze pupjes zijn. Er zijn ook dagen dat zij minder goed in hun velleke zitten maar omdat we al in die jaren ne band hebben weet ik wanneer het welke hond niet gaat, je ziet dat gewoon als goede baas. Ook zo met de fretjes, dankzij Margiet en ook Marc heb ik geleerd om rustiger om te gaan met hun en het werpt zijn vruchten af. Leilah is veel minder angstig, Tibo blijft natuurlijk de grootste likker en knuffelaar maar blijft toch veel langer dan vroeger op mijne arm liggen genieten en Diablo heeft in de 4 maanden dat hij hier is nog geen enkele keer echt doorgebeten. Ik kan dus ook zeggen dat ik mijn diertjes vrij betrouwbaar vind maar ik blijf wel alert maar zo ben ik ook tegenover mensen. En zoals Hamlet al zegt, hoe kan je nu boos blijven op die lieve snoetjes? :P

[jeanine]

Het is voor mij geen reden om boos te worden, maar ik ben meestal voorzichtig. Dit heb ik ondervonden toen mijn 2 jarige dochter door een herdershond is gebeten. Ik verwachtte geen aanval van dit dier en heb mijn les toen geleerd. Nog meer met een voor mij onbekend dier, ik wacht af hoe ze reageren en kijk de kat wat uit de boom. Ik ben hier van al mijn fretten wel eens gebeten maar dat veranderd niets aan het graag zien van ze. Ook kat, hamster,muis,vogel en hond hebben mij al gebeten zonder erg. Ik bedoelde wat Hamlet zegt niets is 100% te vertrouwen, soms sta je versteld van wat je zelf uitvreet als je of iets dat je lief is in het nauw gedreven wordt. Een mens komt soms nog veel minder betrouwbaar over dan een dier. Graag zien doe ik ze allemaal stuk voor stuk, anders nam ik geen dieren in huis. Om mijn verhaal even kracht bij te zetten het volgende: mijn dochter had een hond die van de trap gevallen was en er een schrik aan overgehouden had. Op een gegeven moment heb ik deze hond de trap op laten lopen met heel veel geduld. Het beestje stinktte naar het angstzweet maar zette toch door trede na trede. Dat gaf zo een goed gevoel achteraf dat ik erin geslaagd was om hem over zijn angst heen te helpen. Trappen waren geen obstakel meer. Als dat geen vertrouwen van die hond was. Idem met een duitse herder van mij om over de schans te gaan. Vertrouwen komt van 2 kanten en is nooit absoluut volgens mij. Vrijwillig zou ik niet voor een bijter gaan, daar is te veel tijd en werk aan voor mij


[Gewijzigd door jeanine op 2008-10-10 21:09:14]

[asocialleke]

Niemand heeft me gedwongen om een bijter in huis te halen . Ik wou er voor de verandering eens eentje dat niet direkt lief was . Dat bekloeg ik me niet en zal dat dus ook nooit doen . Het plezier van van een bijter een braaf fretje te maken en dan het resultaat ervan te houden is voor mij een geschenk van God .
Weet je dat ik eraan denk om wanneer ik met Goliath naar Corie ga gaan , ik haar zou willen vragen om dat frunsje daar te mogen opleiden tot een redelijke knuffel ? Jaja , ik zou het durven doen hoor . Maar ja : mijn verstand zegt iets helemaal anders !
Wat het bijten van een hond betreft , daar heb ik wel iets over te vertellen dat niet graag gehoord zal worden en zelfs niet echt in dank aanvaard zal worden .
Ik vind het onverantwoord om zulke kleine kinderen alleen te laten met een hond . Een beet is vlug gegeven zoals men weet . Mààr het is niet altijd de schuld van de hond .
Kleine kinderen weten niet wat een hond is , ze MOETEN altijd alles vastpakken . Daarbij word hard doorgenepen in de hond én kids kijken nooit naar waar ze de hond vastknijpen . Als het kind bij voorbeeld aan de oren trekt dan voelt de hond net als de mens ( wanneer deze bij de oren gepakt word ) PIJN . Wij mensen hebben een wordenboek tot onzer beschikking , een hond niet . Dat heeft als gevolg dat de hond het meest voor de hand liggende objekt zal gebruiken om zich te verdedigen : zijn tanden !!! Dat maakt de hond niet onbetrouwbaar ! De hond verdedigde zichzelf , meer niet .
Maar ja , de mensen vinden altijd dat de hond de schuld draagt . Da

[asocialleke]

Oeps , op het verkeerde knopke gedrukt zeg ! Dus , om mijn betoog af te maken :
De hond krijgt altijd de schuld .
Toen Selena 2 was werd ze ook gebeten door een hond . Haar moeder was onoplettend en " zag niet " dat haar dochter de hond pijn deed door aan zijn oren te trekken ! De hond kreeg dus de schuld . Omdat de hond zich niet kon verdedigen heb ik dat gedaan . Dat mijn verdedigen van de hond niet populair maakte hoef ik niet te zeggen hé .
Mama moest het geweten hebben dat haar dochter in een " ik pak alles vast en ruk er eens goed aan zonder rekening te houden met de gevolgen " , mama werd die dagen regelmatig aan haar haar getrokken door haar dochter . Mama kon zeggen dat Selena dat niet mocht doen omdat dat pijn deed . Selena kreeg een tik op haar handjes , weende eens goed luid . Toen de regenbui voorbij was trok Selena wéér aan het haar van mama die weer een tik uitdeelde . Dat scenario werd regelmatig herhaald tot mama er genoeg van had en haar haar omhoog stak zodat de koppige kleine meid er niet meer aan kon .
De hond kon niet op tijd weggeraken en werd dus pijn gedaan met als REaktie : een beet . Ik vond dat niet echt prettig mààr Selena had haar lesje geleerd . Het baasje heeft zijn hond een pak slaag willen geven ! Ik heb hem ervan weerhouden want ik stond bij wijze van spreken op de eerste rij en was getuige van heel het debakel . Ik heb hem beloofd dat als hij zijn hond een pak slaag zou geven , ik hem een pak slaag zou geven .
Ik kan niet oneerlijk zijn , zelfs niet voor " een dier " .

[Margiet]

Ja, 't is dat wat ik zeggen wil, hé, die beestjes hebben geen enkel ander verweer dan hun tanden en als ik nu even heel eerlijk mag zijn, ik heb hier al bijtende fretten weten binnen komen, de uitleg van de baasjes ook geduldig gevolgd, en als "mens" erbij gedacht "ik zou, fret zijnde, óók gebeten hebben". Dan spreek ik nog maar alleen over het feit dat sommige baasjes het hun beestjes absoluut niet aangenaam maken, geen juiste raad willen en echt onverstandig bezig geweest zijn en als ik dan in fretjes plaats was geweest, had ik net hetzelfde gedaan!

Wat jij uitlegt Marc, een kind dat uiteindelijk een beet van een hond krijgt, is vaak idd de schuld van het kind, dat dat natuurlijk vaak ook niet beseft. Als er nu één ding is dat ik mijn mama nóg kwalijk neem, is dat ze ooit een hond in het asiel haalde voor "mij" en dat beestje achteraf terugbracht omdat het kwaad gehapt had naar mij. Veertig jaar na datum weet ik nog steeds verdomd goed waarom de hond kwaad werd (heb het toen ook wenend van verdriet allemaal eerlijk gezegd) en het beestje had overschot van gelijk. Pijn had ze me niet gedaan hoor, alleen in de lucht gehapt als verwittiging, ma nee, hond vals volgens mamà en hond terug naar 't asiel. Zoveel was er nochtans echt niet aan de hand, ik had alleen tegen alle verwittigingen in de hond, die behoorlijk ondervoed was binnengekomen in het asiel, zitten aaien en knuffelen terwijl ze at. Beestje dat nog steeds zeer bezitterig reageerde op eten die eerste dag thuis, kreeg er dus genoeg van en verwittigde mij dat ik moest stoppen. Dat was alles. :@ En dan heb je idd van die ouders die liever de hond wegdoen dan het kind op te voeden!!

Onze dalmatier vroeger, een schat van een hond, heeft ooit naar mijn oudste zoon gehapt. Het is met een "schampschot" op zijn kaak gebleven, maar ik kende de oorzaak van dit uithalen van de hond. Had Hans ook al uitvoerig verwittigd maar hondje plagen die toch altijd zo lief bleef, dat was plezanter! Wees maar zeker dat mijn zoon het niet meer herhaald heeft, hij was verwittigd én heeft er van mij nog bij voor op z'n duvel gehad!!

En kleine kinderen bij dieren alleen laten is een groot risico, je weet nooit wat in hun hoofdjes draait. Kan goed zijn dat het kind zelfs echt niets doet, maar dat het verleden van het dier een alarmbelletje laat rinkelen bij de hond waar wij geen gedacht van hebben.

En ja, om een lang verhaal kort te maken, ik "vertrouw" mijn dieren hier, elk op hun manier. Sommigen voor de volle pot, anderen weet ik dat ik met handleiding moet tegemoet gaan. Je dier kennen is al een heel pluspunt, maar idd, het is niet omdat ze bij mij zo zijn, dat ze dat bij iedereen zo zijn. Ik ken hen en zij mij, maar als ik dan gisteren een fret van mij in kinderhanden duw, moet dat beestje het toch ook maar een raar iets vinden hé, ik kan het niet aan hun verstand brengen waarom ik dat dan doe, zij moeten het toch ook maar altijd goed vinden, hé? Ik moet er bv niet aan denken dat ik 's morgens uit mijn bed gehaald wordt en dan een uur of 2 van hand naar hand moet gaan op zo 'n beurs, jongens, ik zou mijn tanden allang bovengehaald hebben!! Dan mag ik eigenlijk toch wel zeggen dat mijn schatten "betrouwbaar" zijn, hoor, ze laten het toch maar allemaal toe.

Het is een onderwerp waarover we nog lang kunnen doorgaan, hé . Ik heb al zoveel gezegd en nog lang niet alles, maar ik blijf erbij, ik word nog 100 keer liever lichamelijk pijn gedaan door mijn fret dan de pijn te voelen die sommige mensen je "met woorden" kunnen toebrengen. Dat geneest niet zo vlug, hé? :?

[jeanine]

Hier kan ik met een gerust geweten zeggen dat mijn dochter niets gedaan had. We stonden met 4 volwassenen de (nieuwe van mijn moeder) hond te observeren in de tuin voor we er mee uit wandelen zouden gaan. Mijn dochtertje stond op nog geen halve meter van me vandaan en was dus zeker niet alleen met het dier. Zij was onze herder gewoon en wou gewoon naar de hond toestappen. Toen ik haar bij de hand wou nemen om niet naar de hond te lopen kwam die aangestormd tussen de volwassenen door en beet haar. Waarom is mij een raadsel gebleven en ik ben voorzichtig geworden. Mijn kleindochter is stekezot van dieren maar veel te klein om met mijn fretjes samen te zijn. Ze heeft ze enkel nog maar eens mogen aaien terwijl ik fretlief vast heb en het rugje naar haar toe breng. Haar handje hou ik vast zodat ze zeker geen onverhoedse beweging kan maken of het fretje kan knijpen. Volgens mij kan voorzichtig zijn met beiden geen kwaad :P
Kinderen moeten geleerd worden dat een dier geen speelgoed is en je daar bedachtzaam moet mee omgaan. Alles draait om respect voor een levend wezen met zijn eigenaardigheden eigen aan de soort. Daarvoor moet je als volwassene weten met wat je bezig bent en wat je kan verwachten. Elk dier moet je leren kennen.
Als kind was ik met mijn hond aan het wandelen, mijn ouders reden voorbij op de bromfiets. De hond herkende hen en begon te lopen om hen bij te houden. Ik kon die snelheid niet aan en struikelde. Nog liever dan de lijn te lossen met alle gevolgen liet ik hem mij meesleuren over de straatstenen. Ik was altijd heel mager en bij mijn thuiskomst was alles aan mijn heupbeen weggeschaafd, het geschaafde bot stak gewoon naar buiten. Ik voelde toen nog liever die pijn dan mijn hond kwijt te raken. Dit om aan te duiden dat ook een kind weet wat dierenliefde en verantwoordelijkheid tegenover het dier kan zijn.
Margiet wat ik als "onbetrouwbaar" bestempel noem jij hier een handleiding, het lijkt mij eerder een andere woordkeus dan een discussiepunt te zijn. :P
Marc, ze mogen niet allemaal mijn mening toegedaan zijn. Anders blijven de bijtertjes in de kou staan en dat is niet de bedoeling :P Ik heb alle respect voor mensen die het kunnen opbrengen om een "moeilijke" om te toveren. Maar ik voel me niet geroepen om er zelf aan te beginnen, hoeveel voldoening dit ook mag geven. Toen Freebee hier het beest uitging ervaarde ik dat als niet plezierig en zij zelf kon er ook niets aan doen Gelukkig was het maar tijdelijk


[Gewijzigd door jeanine op 2008-10-11 14:22:48]

[Dorinda]

Wat Margiet zegt is wat ik ook al zei hé, als baas ken jij je beest het beste en ik heb eerlijk gezegd ook veel liever honderden beten van ne fret of hond dan van die harde woorden hoor want mensen kwetsen je idd het hardst! Ik ben al veel te veel de dupe geweest van zulke mensen en ik voel me dan ook het best met mijn uitgebreide dierenfamilie want ik heb ne hele goede band met hun allen en weet wanneer ze wat moeten hebben. En het is iets waar we idd nog lang kunnen over discusiëren hé en keuzes over bijtertjes in huis halen of niet maak je voor jezelf uit hé. Ik bewonder Margiet elke dag voor de inzet die ze heeft om voor zoveel fretjes te verzorgen en das ook een keuze die ze voor haar zelf heeft gemaakt hé. Dus Jeanine, ik begrijp je heel goed hoor. Ik heb lang met Tibo bezig geweest die stukken uit mijn handen bleef bijten maar tis nu ne schat van een fret en Benji beet in het begin ook maar heeft al maanden nu niks meer gedaan buiten likjes geven.

[alika]

Tja bijtertjes zullen er altijd zijn
Ons boy hing vandaag ook eens in mn enkel. Mja hij was dan ook zo zot als een achterdeur en wou spelen. (Van de ene kant van de keuken naar de andere kant springen ) Ik denk da je da er bij een fretje gewoon bij moet nemen, die tandjes, zolang ze ni doorbijten of bijten om pijn te doen.
Nu een hond is soms iets anders. Ik heb t ook al meegemaakt da ik gewoon in de zetel zat en de hond van vrienden van mij aant aaien was (wat ik altijd deed) toen hij me ineens een stuk of 3 keer in mn gezicht beet. Gelukkig viel het allemaal goed mee en heb ik eer geen littekens aan overgehouden, maar ik ben nooit meer bij die mensen hun thuis kunnen binnen gaan want de hond had de smaak te pakken. Zo zie je maar he, iedereen (mens en dier) kan soms onverwacht uit de hoek komen. Das gewoon de aard van t beestje
Grtz