Ja, het probleem is ook dat fretten altijd het tegenovergestelde blijken te doen van wat men soms beweerd over hen
En nu steek ik mij misschien in een wespennest met de hier aanwezige fretten kenners (?) met hetgeen wat ik nu ga zeggen
Ik bezie het hele fretten gebeuren als:
Nooit volwassen geworden dieren in een geforceerde samenleving en omgeving noch solitair noch sociaal noch hun volwassen vaardigheden volgroeid, gewoon te vergelijken als een bende peuters in een ruimte met bepaalde vrijheden en speelgoed... daarin ontwikkelen zich ook kopstukken en bezitterige kinderen die uithalen of lief kunnen zijn.
Fretten bezien hun soortgenoten gewoon als slaapjes... dus slaapvriendjes en of speelvriendjes op een speel koer gedomineerd en gedirigeerd door de mens.
Maar slaapvriendjes of speelvriendjes zijn niet hun “mate for life“ dat is totaal een probleem van solitair of sociaal onwetend gedrag.
Dit gedrag komt ook soms regelmatig voor bij katten!
De fret is ergens door de mens zogenaamd gedomesticeerd
maar heel het gebeuren is niet volledige afgewerkt of volledig mislukt? Hij is ergens gewoon blijven steken in een gedragspatroon waarvan hij bepaalde dingen vaag doet en in andere gevallen of situaties veel doet maar niet meer weet waarom hij ze nog doet!
Debugging de overheersing mythe en domesticatie van fretten. Fretten zijn kinderen in een volwassen geworden lichaam.
Het probleem is ‘wat wij mensen denken te weten over deze dieren’ en wat gaan wij ze opleggen, wat verlangen wij van ze, hoe zien wij ze, wat vinden wij van... enz.
Dat is veel wij he?
Weten sommige wel hoe lang het duurt vooraleer men spreekt over ‘gedomesticeerd’? Ja... ? ...? iemand?
Wat missen wij als mens niet van signalen die de fret of anderen dieren geven?
Ik raad sommige mensen eens aan om eens het levenswerk van Dmitry Belyaev te bekijken op YouTube. Misschien de missing link?
Of eens iets te lezen van de auteurs Coppinger en/of Smith.
En je ziet meer dan je denkt...