Het is niet mijn bedoeling eerdere postjes tegen te spreken, ben ook geen Da, maar is het risico voor beenmergdepressie dan al aanwezig als de fret nog niet loops geworden is? Ik dacht dat die beenmergdepressie ontstond door het "constant" loops zijn bij een moer die niet gedekt of gecastreerd wordt? Hoe dan ook, het is een heel logische beredenering als een Da zegt van vóór de loopsheid te castreren, dan komt er heel wat minder kans op een bloeding bij kijken. Anderzijds is alles dan nog in de oorspronkelijke, kleine vorm, dus moeilijker om volledig te verwijderen dan bij een loopse moer waarbij het inwendig allemaal groter, duidelijker is door de zwelling die het dan aannneemt. Voor een Da met wat ervaring met fretten, is een niet loopse moer echter geen probleem en castreren haar dan ook liever als er zo min mogelijk kans op complicaties is. Een Da die er echter nog niet veel "gedaan" heeft vind ik sowieso niet fijn als het mijn fretten betreft (al was Ine ook een beginner met Mike indertijd, die operatie die ze bij hem uitvoerde doet ze -door ervaring geleerd- ook niet meer) en er moet naar 't schijnt maar een mm blijven zitten om op latere leeftijd terug loops te worden, het mes snijdt dus inderdaad aan 2 kanten. Ik laat echter liefst mijn fretten castreren nog voor de loopsheid, Moustacheke was me alleen te vlug af!!
En ja, veel frettensterfte ... als je er zelf niet veel zitten hebt, kan je je echt geen idee vormen over de ellende die je soms overneemt door een fretje van iemand anders te helpen, hoor. Je krijgt zelden pups binnen, meestal oudere fretten, zieke fretten of verkeerd verzorgde (zoals nooit gecastreerde moertjes!) fretten binnen, het sterftecijfer hier schoot ook als een pijl de lucht in, eens ik over de 20 fretten zat waaronder "maar" 9 die van ons waren. Er kwam er één binnen, 4 jaar, en die vrouw maar bezig over 2 mannetjes die ze bij had. Dat ene een rammetje was, tot daar aan toe, onze Diedle is ook een klein ventje, maar dat andere ... Nee, nee, zij zou het toch wel weten, had het beestje 4 jaar, een heel agressief ventje, beet altijd! Rammetje eens omgedraaid : een moertje, nooit gecastreerd!! We hebben echt nog alles gedaan voor de kleine meid, ze heeft de vereniging een klein fortuin gekost, ze was elke cent waard, maar heeft het jammer genoeg niet mogen halen. Een zeer zware beenmergdepressie. Volwassen rammetjes binnenkrijgen, in de lengte groot, in gewicht geen halve kilo : nee, hij eet al heel zijn leven slecht!! Zware leverontsteking, ondanks medicatie moesten we hem afgeven, kreeg zijn pilletjes niet eens verwerkt. Ander fretje, pracht van een kolos van bijna 2kg, leek kerngezond : na 2 weken zo 'n zware epileptische aanval dat hij er ondanks Valium en hopen anti-epeleptische medicatie niet uitkwam. Krijg je de keuze tussen hem constant "slapend" houden of hem laten inslapen ... Kan natuurlijk bij iedereen voorkomen, maar plots, bij nader zoeken, kom je dan ergens tegen dat die ex-baas enkele jaren eerder kwam vertellen dat ze een fret met epilepsie had! Maar ons iets zeggen : ho, maar!!
Dit is dan een greep uit de sterfgevallen van opvangers, bij je eigen fretten kan je eveneens voor zeer onaangename verrassingen komen te staan, hoor. Plots doodziek, voor een fret iets laat merken is het al erg, weken onderzoeken, medicatie, al wat je wil en hup, ineens leven ze 's morgens niet meer, geen idee wat er ooit gescheeld mag hebben. Of eentje dat geadopteerd werd, terugkwam als een hoopje ellende en dat je dan zelf besluit te houden, ligt 's morgens plots dood in de kooi door een maagbloeding. Zelfs als je de klok terugdraait moet je eerlijk zeggen dat het niet aan hem te merken was, maar hij heeft waarschijnlijk zwaar onder stress gezeten die 6 maand dat hij weg is geweest ...
Onze Mikado en Domino, beiden geboren in de lente van 2002, allebei gecastreerd op 4 maanden. Onze Mike had idd op nog geen 4 jaar een bijniertumor, ons Domeke wordt bijna 8 en heeft van deze winter last van een bijniertumor. Ook bijna 4 jaar verschil, wat moet je dan beginnen denken?
Het is allemaal zo delicaat om daar "vaste" lijnen in te trekken, feit is dat al dat kweken met beestjes waar je niets van weet voor veel problemen zorgen kan. Feit is ook dat heel wat baasjes hun beestjes niet door en door kennen, dat sommigen te lang het Da-bezoek uitstellen en dat sommige fretten zelfs streken uithangen die zo gevaarlijk zijn, dat het zelfs te laat kan zijn als je thuis bent terwijl ze het doen!
Ik hoop mee met jou Adhd'ke dat jouw fretseltje stokoud mag worden, ik hoop het bij elk diertje dat hier binnenkomt, maar toch, geniet van elke dag alsof het de laatste kan zijn, het afscheid komt altijd veel te snel ...