Vergis ik me nu of is Lucy pas sinds zaterdag bij jou? Ik vrees dat je wat veel teveel gelijk verwacht van haar ...
Zoals ik al zei is ze pas enkele weken geleden plots alleen komen te zitten, toen haar vriendinnetje naar hier verhuisde. Dat was voor haar al een hele verandering. Dan is ze zaterdag verhuisd naar jou, weg uit de plaats en de kooi die ze toen gewend was, weer een aanpassing dus. De mensen die voor haar zorgden, waren plots ook weg en de ruimte die ze kende om in te spelen, was er ook niet meer. Ze hoort allemaal nieuwe geluiden, ziet nieuwe mensen met andere gewoontes, ruikt duizend nieuwe maar onbekende dingen, ik denk dat haar wereldje eerlijk gezegd momenteel compleet overhoop ligt.
De ene fret is dan de andere ook niet, ze willen niet allemaal dadelijk "wennen", staan het niet toe dat je snel nadert en contact zoekt, ik moet zeggen dat Snowy net hetzelfde was. Jef had hier ook al de eerste dag prijs en Snowy beet dus wel redelijk door, ik heb Snowy gewoon genegeerd de eerste week, behalve op de momenten dat ze zelf naar me toe kwam. Dat was idd liefst om in mijn been te bijten, maar ik neem bloedverdunners dus dat is hier voor alle fretten verboden gebied!!
Op een blijkbaar duidelijke manier heb ik Snowy enkel gezegd dat dat niet mocht, dat ze niet onder mijn broekspijp mocht en heb zelf ervoor gezorgd dat ik haar zo min mogelijk kans gaf tot. Ik ging weg van de plaats waar ze kwam snuffelen en liep gewoon constant door, zodat ze het niet boeiend meer vond en wat anders ging bestuderen. Ondertussen is ze langer hier en kent ze het stilaan als ik zeg "Snowy, riskeer het niet, hé", enfin, ik heb haar tandjes nog niet gevoeld.
Ik heb jaren terug een fretje geadopteerd uit een andere opvang, een frunsje, een fretje dat meer bunzingmaniertjes had dan wat anders. Ze was echt heel slecht behandeld, had 1.5jaar opgesloten gezeten in een stal, was doodsbang van en agressief tov mensen. Van haar heb ik enkele fameuse beten gehad voor ik besloot haar met rust te laten, ik heb haar vanaf toen zelf laten komen terwijl ik op de grond zat, uren per dag. Zes maanden heeft het me gekost, maar het is het allerliefste fretje geworden dat je je maar kan voorstellen.
Snowy is ook zeer uitgelaten en nerveus als ze hier door het huis crosst, al heeft ze 3 plaatsen in huis waar ze de ganse dag in los loopt, maar als ze dan de hele beneden mag onderzoeken, is ze eerst heel hevig en "bijtgraag". Ik laat haar dan eerst rondhollen en sinds enkele dagen voel ik dan na zo 'n 10 minuutjes 2 pootjes tegen mijn kuiten, staat ze daar met zo 'n blik van "pak mij eens". Dat doe ik met veel plezier
, maar soms is het na heel even al duidelijk dat ze weer weg wil en dan laat ik haar ook los. Ik doe haar niet komen, ik laat haar zelf bezig.
Onze fretten vertrekken idd 90% handtam uit de Opvang, maar ik heb altijd tegen de nieuwe baasjes gezegd dat wij ze 90% handtam gekregen hebben, nadat ze ons zijn gaan vertrouwen. Dat vertrouwen moet Lucy nu in jou en je zus nog krijgen, geef haar enkele weken, minstens. Jij bent haar derde thuis in enkele weken, het beestje betrouwt het waarschijnlijk niet goed meer, ze moet opnieuw beseffen dat ze ergens wel thuis hoort. Lok haar regelmatig met iets lekkers, een stukje vlees, een snoepje, nodig haar uit voor een spelletje en maak dat ze je niet bijten kan en vermijd aub zo veel mogelijk dat straffen. Ze is al niet zeker van jullie, dat gaat haar alleen onzekerder maken of bozer, als je zegt dat ze zich nu al omdraait om nog eens te happen.
Fretten hebben eigenlijk één gouden stelregel die wij mensen moeten leren begrijpen : heb geduld met hen, heel veel geduld, eindeloos geduld, elke dag opnieuw! Vraag hier zoveel raad als je nodig hebt, kom desnoods eens tot bij iemand van ons die in je buurt woont, praat met andere mensen die al fretjes met probleempjes gehad hebben maar geef het niet op. Enne ... zeg maar aan je zus dat ze best "bang" mag zijn in de zin van "op haar hoede zijn", maar dat zeker nooit mag laten merken aan die kleine pruts. dat werkt nl als een rode lap op een stier bij een fret, dat hebben ze zo in 't snotje en dan wordt het eens zo leuk voor hen natuurlijk!!
Heel veel succes met Lucy, als er wat is, we zijn er om te helpen, hé!!