Welkom op de regenboogbrug België/Nederland.

Vlak naast de hemel ligt een brug ...de regenboogbrug. Wanneer één van onze geliefde fretjes een warm plekje in ons hart heeft en overlijdt, wordt er een speciaal plaatsje vrijgehouden aan de andere kant van de regenboogbrug. Daar waar graslanden en heuvels liggen en waar onze lievelingen samen kunnen rennen en spelen, waar ze nooit honger of dorst lijden, waar het altijd lekker warm en aangenaam is en ze kunnen soezen in de zonneschijn.

Alle fretjes die ziek en/of oud waren, krijgen hun jeugd, gezondheid en levendigheid terug. Zij die gewond of verminkt waren, hun wonden worden genezen en hun schoonheid verdubbelt. Net zoals ze in onze herinneringen blijven bestaan. De fretjes zijn allemaal gelukkig en tevreden. Behalve één klein detail: stuk voor stuk missen ze allemaal iemand heel speciaal, die ze hebben moeten achterlaten. Ze spelen en mokken allemaal samen, maken de gekste bokkesprongen. Maar de dag komt dat één van hen plots blijft stilstaan en in de verte tuurt. Z'n oogjes schitteren, z'n mooie lijfje begint te beven van opwinding. Hij loopt plots weg van de groep spelende kameraadjes, zo snel als z'n kleine beentjes hem kunnen dragen.

Je werd opgemerkt en wanneer jij en je speciale vriendje elkaar eindelijk weerzien, knuffelen jullie alsof niemand ter wereld jullie ooit nog uit elkaar kunnen trekken. Likjes overladen je gezicht. Je handen strelen weer dat lieftallige hoofdje en je kijkt weer in die trouwe oogjes van je fretje. Zo lang lichamelijk gescheiden geweest, maar nooit ver af van je hart.

En dan steken jullie samen de regenboogbrug over ....

Dank je om even langs te komen. Als je aan het treuren bent om een overleden vriendje, dan hoop ik dat je hier troost vindt. Dit is een plek waar je kan lezen over anderman's verdriet en gevoelens. Over hoe ze afscheid namen van hun liefste fretje. Als je wil, kan ook jij op deze manier een laatse herdenkingsplaatsje op deze lijst maken voor je lieveling. Zend me je afscheid en eventueel een foto naar

De rainbow bridge

Je zal er veel steun aan hebben, want mensen die deze pagina bezoeken, kennen het gevoel om een dierbaar fretje af te moeten geven.

Sterkte ...

Blanca

Met diep verdriet hebben we deze nacht afscheid genomen van onze kleine mascotte "Blanca". Onze kleine lieveling heeft nog een gelukkig en fretwaardig jaar bij ons mogen verblijven. En daarvoor ben ik heel dankbaar. Het is niet zomaar verdriet dat ons nu overmant, nee, eerder een gevoel van; We hebben ze toch nog een mooie tijd gegeven.

Voor diegenen die Blanca niet kennen, ze kwam vorig jaar bij onze opvang terecht toen we een telefoontje kregen van het OCMW van Vorst. We moesten een fretje gaan ophalen bij één van hun mensen (geen geld, geen eten, geen nutsvoorzieningen). Daar aangetroffen vonden we drie honden, acht katten, een fret, en een tiental chinchilla's. Allen om ter kaalst gekrabt van de vlooien. We namen Blanca mee, en reden rechtstreeks naar de dierenarts.

Het betrof een zesjarig moertje dat nog niet gecastreerd was, en nog nooit een nestje had gehad. Een wonder dus dat ze nog leefde. Ze had vlooien en oormijt, was volledig ondervoed en bijna uitgedroogd. Ze had hier en daar nog wat haar, maar het meeste was weg. Haar gebit was een aaneenscakeling van rotte plekken.

Thuis aangekomen werd ze ontdaan van haar vlooien. Blanca kreeg een bad, de nageltjes werden geknipt, en de oortjes kregen ook een behandeling om de oormijt klein te krijgen. Een week later werd de kleine sukkelaar gecastreerd, en tijdens deze operatie haalde de dierenarts nog een gezwel, de grootte van een ping-pong bal weg.

Alles verliep goed, en ze recupereerde schitterend, kreeg een mooie witte pels, en had weer zin in het leven. Een kranige oude tante, die niet op der kop liet zitten binnen de groep. Als je haar vastnam, kon je steeds rekenen op een salvo van kusjes en vriendschap, precies of ze wist wat er allemaal gebeurd was.

Bijna een jaar later ontdekten we een los gezwelletje ter hoogte van één van haar tepeltjes, wat waarschijnlijke een uitzaaiïng was van het vorige gezwel. Omdat onze lieveling zo'n actief mormeltje was, besloten we om haar weer te laten opereren. De operatie was een succes.

Vier dagen later besloot Blanca om weg te lopen, en uit een zeer goed beveiligde kooi wist ze toch te ontsnappen. Eén dag later stond madam weer op de oprit, met zo'n snuitje van "En gaan we nu eten ???". Ze was enkele honderden meters ver geweest (bureninfo), en had toch de weg naar huis teruggevonden. Nu, ongeveer een maand verder, is ze echter niet meer bij ons. Deze nacht koos ze ervoor om naar de andere kant te reizen.

Ik hoop dat ze er gelukkig zal zijn, want op deze aardkloot was geluk niet voor haar weggelegd. Voor ons is het een gemengd gevoel. Eén van verdriet en blijdschap. Verdriet omwille van het verlies en het afscheid, en blijdschap omwille van dat éne jaar, dat we haar toch nog hebben kunnen geven.

Blanca,

Je was ons eerste sukkelaartje, niet enkel afgestaan, maar op de koop toe nog heel slecht verzorgd.
Als een klein hoopje miserie, kwam je bij ons, vertederde onze harten, en stal onze liefde.
Je ontpopte jezelf tot een kranige senior, die best nog een rondje kon bakkeleien met de jongsten uit je groep.
Geen ogenblik kwam het idee van vergelding in je op, voor al wat ze je al ontnomen hadden.
Nog één jaar heb je kunnen genieten van het mooie frettenleven, dat je eigenlijk al altijd had moeten leiden.
Ik hoop dat ik je hiermee nog heb kunnen tonen hoeveel we van je houden.
Sandra en ik nemen hierbij afscheid van je, lieverd.
En hoe sterk ik me ook wil houden, hoe positief ik me ook wil opstellen, het afscheid valt me zo zwaar.
Het feit dat we je nog een jaar hebben gegeven, lijkt nu zo'n mager excuus.
Ik hoop dat het mettertijd zal doorwegen om het afscheid te verzachten.

"Hans & Sandra".

Afscheid van Simmy,

Op 30 april ben je van ons heen gegaan,je was sinds augustus 99 bij ons ik had je geadopteerd uit de frettenark.Je kwam hier terecht met 2 vriendjes met Snuffel en met Linneke.Het was hier een paradijs voor jou en plezier dat jullie hadden de pret kon niet op.Toen opeens het noodlot viel in de zomer van 2000 werd Linneke je vriendinetje opeens heel ziek.Bart heeft er nog alles aan gedaan om haar nog even bij ons te laten,maar het mocht niet zijn.Dus jij en Snuffel bleven achter met verdriet,maar jullie hadden veel steun aan elkaar.Toen in december van 2001 Sammeke bij ons kwam jullie hadden er terug een vriendinnetje bij,en jullie waren terug met zijn drietjes.Maar opeens werd jij dan weer ziek et begon in maart van dit jaar.Ik met jou naar Bart en die gaf je medicatie en je was terug weer beter.Toen je plots op Pasen heel ziek werd en ik je maar verwarmen want je onder koelde altijd maar. Ik heb je nog de nodige medicatie gegeven maar om juist 12 s'nacht ben je in mijn armen gestorven,je keek nog naar mij en sloot dan je lieve oogjes.Nu blijven Snuffel en Sammeke alleen achter met heel veel verdriet,want ze zoeken nog elke dag achter jou.En je mag nooit vergeten dat we altijd aan jou Simmy en aan Linneke zullen blijven denken,jullie zullen altijd een plaatsje in ons hart blijven dragen.Dus Simmy nu ben je boven in de fretten hemel zorg goed voor ons Linneke daar boven en nu zijn jullie terug samen.Zeg haar dat we haar ook nog heel hard missen.We missen jullie allbei   Vele groetjes en dikke kusjes van jullie vrouwtje Christel en vele fretten kusje van jullie vriendjes Snuffel en Sammeke

Naudts Christel