
Welkom op de regenboogbrug België/Nederland.
Vlak naast de hemel ligt een brug ...de regenboogbrug. Wanneer één
van onze geliefde fretjes een warm plekje in ons hart heeft en overlijdt,
wordt er een speciaal plaatsje vrijgehouden aan de andere kant van
de regenboogbrug. Daar waar graslanden en heuvels liggen en waar
onze lievelingen samen kunnen rennen en spelen, waar ze nooit honger
of dorst lijden, waar het altijd lekker warm en aangenaam is en ze
kunnen soezen in de zonneschijn.
Alle fretjes die ziek en/of oud waren, krijgen hun jeugd, gezondheid
en levendigheid terug. Zij die gewond of verminkt waren, hun wonden
worden genezen en hun schoonheid verdubbelt. Net zoals ze in onze
herinneringen blijven bestaan. De fretjes zijn allemaal gelukkig en
tevreden. Behalve één klein detail: stuk voor stuk missen
ze allemaal iemand heel speciaal, die ze hebben moeten achterlaten.
Ze spelen en mokken allemaal samen, maken de gekste bokkesprongen.
Maar de dag komt dat één van hen plots blijft stilstaan
en in de verte tuurt. Z'n oogjes schitteren, z'n mooie lijfje begint
te beven van opwinding. Hij loopt plots weg van de groep spelende
kameraadjes, zo snel als z'n kleine beentjes hem kunnen dragen.
Je werd opgemerkt en wanneer jij en je speciale vriendje elkaar
eindelijk weerzien, knuffelen jullie alsof niemand ter wereld jullie
ooit nog uit elkaar kunnen trekken. Likjes overladen je gezicht. Je
handen strelen weer dat lieftallige hoofdje en je kijkt weer in die
trouwe oogjes van je fretje. Zo lang lichamelijk gescheiden geweest,
maar nooit ver af van je hart.
En dan steken jullie samen de regenboogbrug over ....
Dank je om even langs te komen. Als je aan het treuren bent om een
overleden vriendje, dan hoop ik dat je hier troost vindt. Dit is een
plek waar je kan lezen over anderman's verdriet en gevoelens. Over
hoe ze afscheid namen van hun liefste fretje. Als je wil, kan ook
jij op deze manier een laatse herdenkingsplaatsje op deze lijst maken
voor je lieveling. Zend me je afscheid en eventueel een foto naar
De rainbow bridge
Je zal er veel steun aan hebben, want mensen die deze pagina bezoeken,
kennen het gevoel om een dierbaar fretje af te moeten geven.
Sterkte ...
Blanca
Met diep verdriet hebben we deze nacht afscheid genomen
van onze kleine mascotte "Blanca". Onze kleine lieveling
heeft nog een gelukkig en fretwaardig jaar bij ons mogen verblijven.
En daarvoor ben ik heel dankbaar. Het is niet zomaar verdriet dat
ons nu overmant, nee, eerder een gevoel van; We hebben ze toch nog
een mooie tijd gegeven.
Voor diegenen die Blanca niet kennen, ze kwam vorig
jaar bij onze opvang terecht toen we een telefoontje kregen van het
OCMW van Vorst. We moesten een fretje gaan ophalen bij één van hun
mensen (geen geld, geen eten, geen nutsvoorzieningen). Daar aangetroffen
vonden we drie honden, acht katten, een fret, en een tiental chinchilla's.
Allen om ter kaalst gekrabt van de vlooien. We namen Blanca mee, en
reden rechtstreeks naar de dierenarts.
Het betrof een zesjarig moertje dat nog niet gecastreerd
was, en nog nooit een nestje had gehad. Een wonder dus dat ze nog
leefde. Ze had vlooien en oormijt, was volledig ondervoed en bijna
uitgedroogd. Ze had hier en daar nog wat haar, maar het meeste was
weg. Haar gebit was een aaneenscakeling van rotte plekken.
Thuis aangekomen werd ze ontdaan van haar vlooien. Blanca
kreeg een bad, de nageltjes werden geknipt, en de oortjes kregen ook
een behandeling om de oormijt klein te krijgen. Een week later werd
de kleine sukkelaar gecastreerd, en tijdens deze operatie haalde de
dierenarts nog een gezwel, de grootte van een ping-pong bal weg.
Alles verliep goed, en ze recupereerde schitterend,
kreeg een mooie witte pels, en had weer zin in het leven. Een kranige
oude tante, die niet op der kop liet zitten binnen de groep. Als je
haar vastnam, kon je steeds rekenen op een salvo van kusjes en vriendschap,
precies of ze wist wat er allemaal gebeurd was.
Bijna een jaar later ontdekten we een los gezwelletje
ter hoogte van één van haar tepeltjes, wat waarschijnlijke een uitzaaiïng
was van het vorige gezwel. Omdat onze lieveling zo'n actief mormeltje
was, besloten we om haar weer te laten opereren. De operatie was een
succes.
Vier dagen later besloot Blanca om weg te lopen, en
uit een zeer goed beveiligde kooi wist ze toch te ontsnappen. Eén
dag later stond madam weer op de oprit, met zo'n snuitje van "En
gaan we nu eten ???". Ze was enkele honderden meters ver geweest
(bureninfo), en had toch de weg naar huis teruggevonden. Nu, ongeveer
een maand verder, is ze echter niet meer bij ons. Deze nacht koos
ze ervoor om naar de andere kant te reizen.
Ik hoop dat ze er gelukkig zal zijn, want op deze aardkloot
was geluk niet voor haar weggelegd. Voor ons is het een gemengd gevoel.
Eén van verdriet en blijdschap. Verdriet omwille van het verlies en
het afscheid, en blijdschap omwille van dat éne jaar, dat we haar
toch nog hebben kunnen geven.
Blanca,
Je was ons eerste sukkelaartje, niet enkel afgestaan,
maar op de koop toe nog heel slecht verzorgd.
Als een klein hoopje miserie, kwam je bij ons, vertederde onze harten,
en stal onze liefde.
Je ontpopte jezelf tot een kranige senior, die best nog een rondje
kon bakkeleien met de jongsten uit je groep.
Geen ogenblik kwam het idee van vergelding in je op, voor al wat ze
je al ontnomen hadden.
Nog één jaar heb je kunnen genieten van het mooie frettenleven, dat
je eigenlijk al altijd had moeten leiden.
Ik hoop dat ik je hiermee nog heb kunnen tonen hoeveel we van je houden.
Sandra en ik nemen hierbij afscheid van je, lieverd.
En hoe sterk ik me ook wil houden, hoe positief ik me ook wil opstellen,
het afscheid valt me zo zwaar.
Het feit dat we je nog een jaar hebben gegeven, lijkt nu zo'n mager
excuus.
Ik hoop dat het mettertijd zal doorwegen om het afscheid te verzachten.
"Hans & Sandra".
Afscheid van Simmy,
Op 30 april ben je van ons heen gegaan,je was sinds
augustus 99 bij ons ik had je geadopteerd uit de frettenark.Je kwam
hier terecht met 2 vriendjes met Snuffel en met Linneke.Het was hier
een paradijs voor jou en plezier dat jullie hadden de pret kon niet
op.Toen opeens het noodlot viel in de zomer van 2000 werd Linneke je
vriendinetje opeens heel ziek.Bart heeft er nog alles aan gedaan om
haar nog even bij ons te laten,maar het mocht niet zijn.Dus jij en
Snuffel bleven achter met verdriet,maar jullie hadden veel steun
aan elkaar.Toen in december van 2001 Sammeke bij ons kwam jullie
hadden er terug een vriendinnetje bij,en jullie waren terug met zijn
drietjes.Maar opeens werd jij dan weer ziek et begon in maart van
dit jaar.Ik met jou naar Bart en die gaf je medicatie en je was terug
weer beter.Toen je plots op Pasen heel ziek werd en ik je maar
verwarmen want je onder koelde altijd maar. Ik heb je nog de nodige
medicatie gegeven maar om juist 12 s'nacht ben je in mijn armen
gestorven,je keek nog naar mij en sloot dan je lieve oogjes.Nu blijven
Snuffel en Sammeke alleen achter met heel veel verdriet,want ze zoeken
nog elke dag achter jou.En je mag nooit vergeten dat we altijd aan jou
Simmy en aan Linneke zullen blijven denken,jullie zullen altijd een
plaatsje in ons hart blijven dragen.Dus Simmy nu ben je boven in de
fretten hemel zorg goed voor ons Linneke daar boven en nu zijn jullie
terug samen.Zeg haar dat we haar ook nog heel hard missen.We missen
jullie allbei Vele groetjes en dikke kusjes van jullie
vrouwtje Christel en vele fretten kusje van jullie vriendjes Snuffel
en Sammeke
Naudts Christel
|